Soğuk bir kış günündesiniz,çok yoğun olan işlerinizi bitirme telaşındasınız aynı zamanda eve gitmek için son otobüse yetişme telaşındasınız…Saat gecenin yarısına yaklaşıyor.sokakta bir tek siz ve gece vardiyasına kalmış aşıkların olduğu zamandasınız yani gecenin bir yarısındasınız.İşleriniz yeni bitmiş o günün defterini kapatmış ve hızla otobüse yetişmek için olağanca gücünüzle koşuyorsunuz.koşmanız gereken 10 dakikalık yolu o hızla 6 dakikada geliyorsunuz ve otobüs durağına vardınız.o an ne düşünürsünüz?
Sorumun cevabının “Ohh bee otobüse yetiştim.!!!” Olduğunu düşünüyorsanız yanılıyorsunuz.Kan-ter içinde geldiğim durakta otobüse yetişmenin verdiği mutluluğun yanı sıra o esnada başımı kaldırıp gökyüzüne gözlerimi diktiğimde gördüğüm muazzam güzelliğe gülümsedim.Onca saat dışarıdaydım.İş için koştururken fark edemediğim o birbirinden güzel ve zevkle ışıldayan yıldızlar ile Gecenin kaptanı dediğim Ay Dede’yi bir anda karşımda bulunca içimdeki bütün kirden ve pislik arındığımı hissettim.Hani derlerya “Bir kuş gibi hafifledim”diye…İşte ben de aynen o yolun yolcusuydum o gece…….
Sizce de garip değil mi?...Bizler dünyaya çalışmak için geldiğimizi düşünüyoruz ve tüm vaktimizi çalışmaya adıyoruz.Halbuki o çalışma temposu sırasında gözümüzün önündeki onca güzelliği de yitirmiş oluyoruz.Yaşanan güzellikleri yaşamakla yok ediyoruz.Güzellikler yaşanmadan akıp giderken biz yaşanamayacak şeylerin peşinde koşuyoruz ve ne yaşanmayacak olanları yaşayabiliyoruz ne de güzellikleri…
Otobüs beklerken insanın aklına hiç bu kadar güzel şeylerin geleceği aklımın ucundan bile geçmezdi.O muhteşem güzelliği izlerken birden “Ohh…Şükürler Olsun!!!”dedim.Aslında ben söylemedim.Bana göre Yüreğimin dile ve dudağa bir emriydi bu…Bana bu güzelliği fark ettiren herkese ve her şeye teşekkür ederken otobüste zaten durağa yanaşmıştı.Haa bu arada şunu da belirtmek isterim:Bugüne kadar iş yoğunluğum nedeniyle arayıp sormadığım ve bu yüzden gönlünü alamadığım herkesten de özür dilerim.Beni Affedin….