NEDEN YAZIYORUM
Yazmasam delireceğim kafamdakiler beni rahat bırakmıyor içimde bir ses sen buralı değilsin buraya ait değilsin ya da artık buralı olmak istemiyorsun diyor son zamanlarda çok fazla kendimle konuşmaya başladım galiba deliriyorum içimde sanki başka biri biri var beni rahat bırakmıyor bazen çok sevinçli hissediyorum bazen çok mutsuz bunda elbette yaşadığım çevrenin ve olayların da etkisi var ama neden böyle oldu o sınavı kazanamadığım için mi yoksa bozuk aile yapısından mı hiç evden çıkmayışlarım bir zamanlar bana ayrı bir hava veriyordu şimdilerde ise evde boğulduğumun farkındayım ardı arkası kesilmeyen televizyon programları beni ve beynimi yavaş yavaş bitiriyor .
Aslında benim televizyon seyretmem çok sevdiğim için değil tam tersi başka bir alternatifim yok gitmem gereken zamanlarda gitmediğim ki oraları da sevmiyorum gitsem düşüncem değişir miydi bilmiyorum ama sanmam ben daha çok insanların sohbet ettiği ortamları seviyorum daha önce eleştirdiğim insanlar gibi davranıyorum ölsem yapmam dediğim şeyler artık hayatımı oluşturuyor insanın kişiliği bu dönemlerde oluşuyormuş böyle giderse hiç de istemediğim bir karakter oluşacak bende bazen düşünüyorum artık vereceğim bir şey kalmadı mı bende kurt kobain gibi mi yapsam o zamanda çevremdeki insanlar benden sonra zor duruma düşerler hayatım küçük zevklerle geçer oldu araba sürmek bunların başında ben biliyorum ki öyle geçici zevkler de insanı daha beter öldürüyor bahsetmeyi unuttuğum bir şey daha var o da bir zamanlar nefret ettiğim sigaraya başladım daha önce bahsetmiştim istemediğim davranışlar yapıyorum ve hoşlanmadığım insanlar gibi davranıyorum diye hah tam da bu konu bazı dizi karakterlerini taklit ediyormuşum gibi geliyor tabi mafya dizilerindeki tipler değil benim taklitlerim hep iyi rollerde yani daha entelektüel tipler çoğu benim gibi yalnız neyse konuya dönelim işte bir yanım iç diyor zaten bi hayatın kalmamış bir yanımda bir sürü hastalık kapıda zaten bir işin bile yok eğer hastalanırsan ne yapacaksın diyor hayatım .çok çalıştım bir işe yaramak için hiçbir sınavda başarılı olamadım birçok riskli ameliyat geçirdim ama hala ortada bir şey yok bu da beni ayrıca üzüyor üstelik ameliyatların da bir faydasını görmedim o kadar zahmet o kadar para zaten borçlu olduğum insanlara borcumu çoğaltmaktan beni daha da ezdirmekten başka işe yaramadılar.
Bir yandan da hayat tüm kötülükleriyle hızla geçiyor bugün internette okuduğum bir haberde o çok beğendiğim İstanbul da en işlek caddelerinden birinde sakat bir adamın soğukta donmamak için sarıldığı battaniyenin ısınmak için çevredekilerin verdiği tahta parçalarını yakarken battaniyeyi tutuşturduğu ve yanarak can verdiği evet İstanbul hala çok kötü her gün de biraz daha acımasızlaştırıyor peki bizi İstanbullu olmaya iten sebep bence bu benim de çok istediğim kalabalıkda kaybolma isteği yada her zaman kınadığımız çekirdek aile olma isteği baba anne çocuk daha az insan daha az sorun bu konuda bir de atasözü var ama neyse dediğim gibi herkesin bir sebebi var yeniden bana gelirsek bazı arkadaşlar benim çok iyi arkadaşlık ilişkim olduğunu ortamlara çabuk uyum sağladığı söylüyor e o zaman niye böyle yalnız ve mutsuzum neden ne yapacağımı bilmiyorum benim istediğim bu yazdıklarıma bir süre daha devam edip kitap olacak kadar çok yazmak ve yayınlamak tabi biraz zor ama artık eğer ben buraya ait değilsem bir yolunu bulup istediğim hayata ulaşacağım şimdilik nasıl yapacağımı bilmiyorum ama deneyeceğim .
Acaba ben gerçekten buraya ait değimliyim yoksa mutsuzluk mu beni böyle düşündürüyor dedim ya zaman gösterecek bu kitap galiba
bölümlerden oluşacak onun için ilk bölüme bu kadar yeter şimdi gidip bahsettiğim dizilerden birini seyredeceğim.