Bir zamanlar bir çocuk vardı. Geçmiş zamanlarda kırlarda yaşar, doğayı çok severdi. Kuşları kovalar meyva ağaçlarından, güzel, taze meyvalar aşırırdı. Mutlu zamanlardı bunlar, zaman zaman da başka dünyaların hayaline dalar, bir gün kendi bozkırını terk edip o kendince hayal edebildiği başka bozkırlara gitmeyi isterdi. Bazen bir ağaçın gölgesine çekilir, bazen kayalara sığınır, okul defterine şiirler çiziktirirdi.

Gel zaman git zaman; Aziz böyle kabardı, boyu biraz çıktı...ilköğretimde bitmiş, ya kendi kırlarında koyun güdecek, dana, inek ne olursa meralarda otlayacak yada şehre okumaya gidecek, çok olağan bir çelişkiydi bu Azizin yaşadığı yerler için, çünkü en yakın lise eğitimi veren okul baya uzakta ve kentteydi....

Bütün soy, akrabalar bir olmuş nasıl olurda Aziz'i şehre lise eğitimi için yollayabilirler. Ailenin koşulları buna uygun değil, ama aile üzerinde öğretmenlerin baskısı var. "Bu çocuk okumalı" diye. Bu tartışmayı anlaması zordu Aziz'in ama öğretmenlerinin söylediği gibi okumalıydı.
(ne olacaksa, okumak ne demekse)

Aziz de çok istiyordu. Birşey anlamadan istiyordu, tanımadan, bilmeden belkide bunu içgüdüsel olarak istiyordu. Çünkü bilmediği bir yöne doğru gitme arzusu, kurtulma ve kaçma arzusu uyanıyordu içinde ve yazılı olan şeylere karşı büyük bir hevesle yöneliyor, ne bulursa okuyor ve kafasına alıyordu.

Sonunda vakit geldi, bütün çabalar tamamlandı ve Aziz artık şehre doğru hareket etti. Bir kasabanın 302'si ile, ve baktı. Ovalarına, bozkırlarına, bahçelerine ve içinden şiir akıyordu, sözler çağıldıyor, biri gidiyor düşüncelerin, biri geliyordu.

Yaşı çok küçüktü ve bir acı saplandı yüreğine çocuğun, bir kalbi kırıldı. Nereye doğru gittiğini, kendinin nelerle karşılaşacağını bilmeden, gidiyordu. Yavaş yavaş güneşte 302 pencerelerine vurmaya başlamıştı.

Bu yaşındaki ilk ve en uzun yolculuğuydu ve iilk defa bir yere gidiyordu. Ve bu şehirdi. Çoklarının gittiği ama kendisinin hiç gitmediği..
(ne başlayacak, neler olacak...belki bu gidiş, bir daha dönmemek, dönememek....)

Hayal ettiği gitmek, bu değildi. O öyle büyük yerler, çok uzak yabancı yerler istememişti, yakın yerler kendi yaşamından yola çıkarak oluşturduğu bir başka kasabaya gitmek isterdi. Çünkü bu gidiş, asla kendi düşü değildi. Başkalarının hayaliydi.
(başkasının hayallerini kurmak ve gerçekleştirmek için buradayım.."

...devam edecek!!