KÖYÜM

Köyüm!..
Asmadan köprüsü,
Bulamam eşini,
O berrak suyun..
Yolun var tozdan geçilmez.
Bulgurun aşın güzel;
Lakin yağsız pilava yürünmez.

Köyüm!..
Havası hoş, kırları serin..
Bir nokta var ki, pek hazin;
Parasız, pulsuz, katıksız;
Bu ne yara ki depderin.

Köyüm!..
Her gelene selam durdun,
Usandın yoruldun..
Ekmeğime bir katık diye;
Evrilip kavrulurdun!?

Köyüm!..
Bulgurun tuzun;
Yağın ihmal..
Bereketli toprağın;
Suyun ihmal..
Göz nuru okulun;
Öğretmenin ihmal.

Köyüm!..
Hastan yatır komada;
Ayşe-Fatma dolanır da;
Hastane bulamıyor bucağında.

Köyüm!..
Aç adamın doymak için,
Yavrularına giysi için,
Paraya satar(*) kızını;
Kapatamıyor yine bütçesini.

Köyüm!..
Ne deyip, neyinden başlasam?!
Her şeyine ihmal deyip geçsem;
Bilmem bana ağlar mısın – güler misin ?
Köyüm!.. Ah!.. Köyüm.

(*): Başlık Parası kast ediliyor.

M.Nazım GÜLER