Karanlıklardan yıldızları sağdığım geceden yazıyorum bu satırları. Hasretini azık diye fakir soframa sunduğum ve su diye kana kana avuçlarından umudu soluduğum yüreğine bırakıyorum tüm kelimelerimi..Gecenin ihtiyar yüzüne akan bir nehir gibi akıyorum avuçlarına.Ne olur kızma bana. Saçlarından tokaları çözüp nadasa bırakılmış toprağım için yıldızları topluyorum saçlarından. Ve yetim çocukların düşlerine bir yudum sevgini ödünç alıyorum Melek’lerin gülleri tutuşturduğu kırmızı yanaklarından..

Bulutların gecenin karanlığa inat toprağı dudağından öptüğü zamanlarda hayal ediyorum seni. Gözlerimi kapatıp varlığına uzanıyorum. Çam kokularının soluğuma karıştığı yerlerde geziniyorum..Yitik kelimelerimi yıldızlara mandalsız asıp gülüşlerinde kurutuyorum acılarımı.. Rüzgarla seni arıyorum karanlığı ezerek. Aşıyorum uçurumları, yıkıyorum aramızdaki örülü hasret duvarlarını.. Yüreğine usulca eğilip yüreğine dokunmayı istiyorum..Gözlerine dalıp dalıp nefesinde yitip yitmek. Ve sabaha kadar dizlerinde bir cocuk gibi ağlayıp sevdamı solumak. Senin dudaklarından havaya kanatlanan her cümlede kendimi bulmalıyım. Bana dair, sevdaya dair sözcükler eklemeliyim her cümlenin sonuna..Biten her sevda kelimesine kendimi ekleyip vuslata kanatlandırmalıyım ıslak heceleri..Sessizliği giyinmiş ayak izlerimi gizleyip sana geliyorum. Gögsüne yaslanıp güneşi senin gözlerinde izlemeliyim. Ay’ın karanlıkla olan kavgasını görmeliyim kirpiklerinde.. Üşüyen yetim kuşların avuçlarından kana kana rızklarını alıp senin omuzlarından kurak bozkırlara salışını izlemeliyim varlığında.. Seni gördügümde zamanı vuslatta durmalıyım.. Soluğunda ısıtmalıyım üşümüş hecelerimi. Duraksız yolculuğumu yüreğinde sonlandırıp sonsuzluğu içmeliyim avuç içlerinden. Bedenimi bedenine yaslanıp yüreğine dokunmalıyım. Dokunduğumda titremeli sesim, içimde sebebini bile bilmediği yangınlar başlamalı.. Sönecekse senin ıslak dudaklarında sönmeli yokluğunun kelimeleri…Atacaksa nabzım, senin ellerinde atmalı…Senin varlığındayken yağmurlarla dans etmeliyim. Güneşi yanaklarına bırakıp kirpiklerinde yakmalıyım gökkuşaklarını..Seninle başlayan her cümleye umudun gülümseyen kelimelerini yapıştırmalıyım.

Yüreğimi yüreğine yaslayıp yıldızlarla süslüyorum suskun geceyi.. Gözlerimi kapatıp karanlığa , gözlerinin şavkında umudu soluyorum. Seni düşlüyorum yeni salkım veren üzüm bağlarında..Alnımın kurak cayırlarında bir an seni düşünüp her çeşmenin dudaklarında ılık nefesini soluyorum. Bir an yüreğimi nefesine bırakıp gözlerimle yüreğine dokunmayı istiyorum. Rüzgar olup saçlarına dağıtmayı iç geçiriyorum. Dalıp dalıp diliyorum varlığının suskun denizlerinde..Bir an içinde Cenneti saklayan gözlerine baksam, iplik iplik güller yağıyor avuçlarıma. Ne zaman sesini duysam rüzgarın koynunda gözlerimde nice nilüferler tutuşuyor. Ne zaman gözlerinden baharlara kanatlansa düşlerim, semaya yükseliyor ezanlar..Dalıp dalıp senin gözlerinde sayıklıyorum yasaklı kelimelerimi..Acılarımı yüreğinde öldürüp yine senin nefesinden havalanıyorum mavi bulutlara. İki dudağından akan soluğuna tutunup memleketimin sazlıklarına kanatlanıyorum…Ve usulca yüreğine dokunup varlığında ölmeyi diliyorum Yaradanım’ dan. Senin bir yudum sevdanda yıkanmalı tüm düşlerim..Ilık nefesinde soluklanmalı dağlarımdan göçen yaralı kuşlar….

Her soluğunda yıldızlar sevişmeli gözlerinde. Her gözyaşında yetim ceylanlar boyun büküp umutlar vuslata bürünmeli ılık nefesinde. Gözlerindeki sevda ırmakları isyan edip aksa gözbebeklerinden, bentler kurmalıyım bedenimden kirpiklerine. Akışına engel olamasam da , toprağın elbisesini giyinip kana kana içmeliyim zemzem kokulu gözyaşlarını.. Çünkü , sen umuda gülümsemelisin. Kıyamasam da yüreğine dokunmaya; her nabız atışında yüreğine dokunuyorum sıcak nefesimle..Çünkü, her dokunuşumda hayata tutunuyor ve sevdaya gülümsüyorum…


09.06.2006 15.06