Uygarlık, gereksiz gereksinimlerin, sonsuz sayıda artmasıdır -Mark Twain |
|
||||||||||
|
Yetim bıraktığın yüreğimi iki parça göreceksin. Sol yanımı gözyaşında sel olmuş, Sağ yanımı kan içinde solmuş bulacaksın. Dayanamayacaksın sensiz bu halime. Hep acılarında sevgisine dayandığın Bu adamı yerinde bulamayacaksın... Çünkü sağlam olarak bıraktığın o adamı Sensizlikte çökmüş ve yatalak bulacaksın . Yıkılır gibi olacaksın bir an, Ve yıkılacaksın. Yerden kalkarken Şarkımızın çalındığını fark edeceksin. Kızacaksın bana. Sen geldiğin için çalınıyor zannedeceksin. Nerden bileceksin ki, Gittiğin o günden beri Plaklarda hep aynı şarkının çalındığını Dudaklarımda hep isminin ıslandığını.. Nerden bileceksin ki. Sonra yerde boş sigara paketlerini fark edeceksin “ Canımcım hani sen sigara içmezdin “ diye Mırıldanacak dudakların. Nerden bileceksin ki, Sensizlikte her gece Dudaklarımı ateşlere değdirip Yüreğimi hasretinde delice yaktığımı Umutlarımı rıhtımlara bıraktığımı Nerden bileceksin ki. Duvarlara ilişecek gözlerin. İsminin yazılı olduğunu fark edeceksin. Neden ismimi boyadın diye soracaksın. Ne yazık ki yine yanılacaksın. Nerden bileceksin ki, Sensizlikte her gece ismini Kanattığım dudaklarımla duvarlara yazdığımı. Unutsan da beni, Benim seni hiç unutamadığımı Nerden bileceksin ki.. Sandalyeye oturacaksın onca acıdan sonra. Bir şiir dikkatini çekecek kâğıtların arasından Tek tek okuyacaksın satırlarını. “ Sensizlikte bile tek varlığımsın Kadere inat tek yaşama kaynağımsın Ve unuttuğun bu yürekte Hala unutamadığımsın. Ve sen... Sen benim tek Canımsın “ Sessizce başladığın bu şiirin sonunu Gözyaşlarınla "sen " bitireceksin. Göz pınarların sel olup dolacak avuçlarına. Kelimeler düğümlenecek dudaklarında. İşte o an seni seviyorum Seni seviyorum Canım diye Delice bağırmak isteyeceksin... Ve yatağımdan yere düştüğümü fark edeceksin . Ölmemelisin diye yalvaracak yüreğin. Bir soluğumu arayacaksın bedenimde. Nefes alacağımı, Yaşayacağımı düşüneceksin. Ama yine yanılacaksın ; Çünkü ben çoktan yüreğinde Ölümü tatmış olacağım Ve nerden bileceksin ki; Ölüme bile giderken Son nefesimde Dudaklarımda ismini andığımı Acı çekerken bile Gözlerimi gözlerinden ayırmadığımı Nerden bileceksin ki... Ne yazık ki hep yanıldın canım. Ama sonunda Unutulsam da seni ölümüne sevdiğimi Ömür boyu hep seni beklediğimi Sensiz geçen günü ömür değil; Ölüm bildiğimi Geç olsan da anlayacaksın...
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © ismail sarıgene, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |