Doyumsuz sevdayı, ela gözlerin,
Ekmeyi bilmiyor, gönül evinden.
Hüzün perdesinin ardından derin,
Bakmayı bilmiyor, gönül evinden.

Eski günler gelmez, geçirdik çağı,
Kördüğüme döndü, ayrılık bağı.
Hayalin sapladı, hasret mızrağı,
Çekmeyi bilmiyor, gönül evinden.

Saatler yıl oldu, geçse de tek tek,
Zehirler sızdırır, bal dolu petek.
Yağmur çok, bulut çok, vuslattan şimşek,
Çakmayı bilmiyor, gönül evinden.

Yıllardır kurudu, umudun gölü,
Hasretin çalısı kapladı çölü,
Hüzün yağmuruyla kükreyen seli,
Dökmeyi bilmiyor, gönül evinden.

Umut ağacında tuttuğum dallar,
Kırıldıkça beni kedere yollar.
Özlemle, hüzünle yıkılmış haller,
Çıkmayı bilmiyor, gönül evinden

Mehmet Nacar