Acil Olmayan Hayatlar..


Araç olarak nitelendirdiğimiz şey -para- uğruna, güneşli bir gün, bir deniz kıyısında kendimizi dinlemeye fırsat bulamıyoruz çoğu zaman...
Çünkü kutsal bir işimiz var bizim ve işimizin başında olmamız gerekiyor..
Günlerce çucuğunuzun yüzünü göremediğiniz olmuştur iş dolayısıyla...
Sabahın erken saatlerinde başlar koşuşturma,otobüsü ya da servisi kaçırırsanız o günün kötü geçeceği sinyallerini almışsınızdır..Akşamın bir saatine kadar sürer...
Hayatımızın nerdeyse tamamı, biz istemesekte bağlanmıştır bu telaşa ve söküp atmamız imkansızlık çizgisinin tam yanındadır.Kimimiz bundan kurtulmayı şans oyunlarıyla deneriz, dileklerimiz değişmez genellikle, ama her hafta bir sonraki haftaya erteleriz o dilekleri..
Çalışmak üzere olduğumuz bir anda, pencereden güneşin bize gülümsediğini görürüz ve o an yapacak bir şeyimiz yoktur.
Halbuki tek isteğiniz sevgilinizin elini tutarak yürümektir ve güneşe gülümseyerek, ama yapamazsınız..
Çünkü üç beş sene sonra evleneceksinizdir ve paraya ihtiyacınız vardır,çünkü kendinize ait bir eviniz olmasını istersiniz ve paraya ihtiyacınız vardır,çünkü çocuğunuzun iyi okullarda okuması gerekiyordur ve bunun için de yine para olmazsa olmazdır.
Çalıştığınız iş yerinde her şey acildir, ama sizin hayatınızın hiçbir aciliyeti yoktur.
Yaptığımız işten bunaldığımızda, derin bir nefes almak isteriz gökyüzüne bakarak, ama ondan bile acildir hazırlamamız gereken raporlar...
Ve böyle geçer en taze yıllarımız..
Şimdi ben hepimiz için, bahçesine tohum ekmeye yetecek zamanlar eşliğinde yaşayabileceğimiz, sakin, huzurlu ve acil olmayan bir hayat diliyorum...

Pelin AKALIN