Sevgileri Paylaşamadık...

Sevgileri paylaşamadık...Sokaklardaki kufretmeler kadar serbest birakmadik “seni seviyorum” lari...

Tam soyleyecekken, sustuk...Bazen avaz avaz bagirmak istedik ask icin,ama sonra kendimize bile inkar ettik.Kendimize itiraf ettigimizde ise asik olunani kaybetmistik.

Payimiza bir ask dustu,onu da savurduk ordan oraya ne oldugunu anlamadan.
Size uzun uzun aski ovmeyecegim.Askin ta kendisidir ovgu,icine dalip her kosesini kesfetmeye calistiginizda...

Birlikte yemek yerken edilen sohbetlerde , aklinizdan ona olan askiniz geciyorsa ovunebilirsiniz kendinizle ve askinizla.Ve sonra yanagina bir opucuk konduruyorsaniz cok kizgin bir aninizda,askiniz kazaniyordur,o kocaman olur o anda...

Bir yanimizi agrilarla , sancilarla can cekistirmek aski kusturmek olmaz mi?..Kosun askinizin pesinden...

Gune baslarken her ikiniz icin de iyi dileklerde bulunmak, o iyi dileklerinizin gerceklesmesi icin caba sarfetmek, “seni seviyorum” yazili kucuk notlar ilistirmek cantasina,minicik surprizlerle renklendirmek aski...

Gunun herhangi bir saatinde masanizin ustunde duran resminize baktiginizda icinizin mutlulukla dolmasi...

Payimiza ne kadar dusuyorsa, onu besleyip buyutmek sadece bizim elimizde ve sadece sizin elinizde...

Ben kendi payima dusene, bu yazıyı da ekleyerek, “seni seviyorum” diyorum...

Ya siz?..


Pelin AKALIN