Ellerin ilacım olurdu, benim,
Sözlerin en doğru yolu gösterir.
Rengini teninden almıştır, tenim,
Bakışın sevgiyi dolu gösterir.

Senin canın acır, acırsa canım,
Sence yaramazlık en kötü yanım.
Ne zaman zehir yönelse yönüm,
İşaret parmağın balı gösterir.

Bir dikene bassam, çok uzaklarda,
Anlar ve sezersin, kalmışım darda.
Sararıp dökülen en son baharda,
O çilekeş yüzün gülü gösterir.

Yılları peş peşe aşıp, giderken,
Hala bir çocuğum, senin için ben.
Sözlerin düştüğüm gurbet elinden,
Sılaya uzanan yolu gösterir.

Herkes akıl küpü, dese de bana,
Sen yine deli der, kızarsın ana.
Zamanı gelince melekler sana,
Cennetin yolunda halı gösterir.

Mehmet Nacar