Sevgili güncem baya bir zaman oldu ayrı kalalı. Biliyorum seni ihmal ettiğin için bana kızgınsın. Ama sende biliyorsun ki çok yoğunum... Sürekli bir koşuşturmacanın içerisinde bulunuyorum. Bugün saat kaç olmuş sen de görüyorsun ki yeni işten çıkabildim....Bu yoğunluk içerisinde seni maalesef ihmal ediyorum. Tabi beni bağışlamanı ümit ederek... Beni bağışlarsın umarımmm. Sabahtan akşama kadar haber peşinde koşmaktan mahfoluyorum... Hep haber peşinde koşmaktan... Bu aralar bir de hikaye yarışmasına hazırlanıyorummm. Bilmiyorum biliyor musun? Ama nerden bileceksin. Hiç söylemedim ki. Bir de ev sorunları var. Bekar hayatı zor sevgili güncem. Sen de olmasan bu dünya çekilmez... Beni biraz yazmak rahatlatıyor. Hayatı sende buluyorum inan... Benim tek dostum sensin... Yazmakla kendimi bulabiliyorum. Zaten şu dünyada beni anlayan var mı senin dışında.. Yok güncem yok bilesin bunu...
Bu aralar İstanbul'u kar bastı biliyorsun... Bu şehir güzeldir, alımlıdır, bir gören bir daha gözünü bu şehirden alamaz bilirsin. Ama bu aralar kardan dolayı yaşanmaz oluyor.... Trafik, soğuk.... Bizim birde evde soba olmadığını buna eklersek.... Gerisini sen düşün gülüm... Tam garip mahzun kaldık bu şehirde... Dediğim gibi çalışmanın da yoğunluğu olmasa bu havalarda çekemiyeceğiz İstanbul'u... Sevgili güncem seni fazla bekletmemek için elimden geleni yapacam. Ama sende beni eğer seni ihmal edersem Mazur gör olur mu? Zaten benim gülüm beni anlar.. Bilir kendini nasıl sevdiğimi... Bilir ve beni anlayışla karşılar....
İyi geceler....