Şiiri kanla yazmak o erlerin işiydi
O erler ki her biri bir bozkurdun eşiydi!
Üzerlerindeki gök seslendi de onlara
Onlar dönüşüverdi ansızın doğanlara
Tanrıkut'un emriyle Çin'e akan tümenler
Pilevneler, Akkalar, Kosovalar, Yemenler
Geliyor akıllara.. Tanrı'm bu ne cesaret!
Şu yiğit mümkün mü ki kabûl etsin esaret?!
Fedâkârlık ne imiş dünya ondan öğrensin;
Öğrensin de şu dünya kendisinden iğrensin!
Yere düşen yiğidin akan kanı yurt için!
Kan akıtmak şereftir bir yiğit bozkurt için!
Ülkü için yüz binler topraklara serildi,
Yüz binlerin kanıyla bir ırk tekrar dirildi!
Şafak kızıl, gök kızıl, akan ırmaklar kızıl,
Akan kanın sardığı eller, parmaklar kızıl!..
Kırmızıya boyanıyor şimdi koca bir şehir
Üzerinde ay-yıldızı taşıyor coşan nehir!..
Orada birkaç yüz bin adı olmayan şehit
Vermedi, vermeyecek gelen yağıya geçit!

Bu destanın yazıldığı kutsal yer: ÇANAKKALE!
Türk'e sen daha bin bir destan ver ÇANAKKALE!