Düşmanına tutkuyla bağlanan bir tek ben miyim acaba?Bana hiçliği yaşatan
sana teşekkür mü etmeliyim!Sana kadar pembeydi,uçuk pembe.Kırılacak gibiydi
herşey ve ben korkuyordum ellerimin cinayetinden.Sonunda yıkmaya
çalıştıklarım,beni yıktılar.Değerler değersizliği..Bense karşında
'çıplak'

Tam bir yıl oldu,tensizliğin.Senden bana kalan bir şarkı ' intertia
creeps'.Buğulu bir camın arkasında ise sarhoş,dumanlı bedenlerimiz.Hayalller
canlı halen.Yalanlarınla karartılmış benliğim yine de inanmak istemiyor
sahteliklerine.

Sen hep gülen gözlerinle kaldın.Ne kadar da güzel dokunuyordun tenime.Ben
bir yıl oldu kimseye dokunamıyorum.Senin teninde kavruldum,çok gözyaşı döktüm,söndüremedim.

Birkaç günlüğüne 'beni' astım duvara.Bir çift masum göz ve dilsiz bir
resim oldum.'Hiçbirşey görmedim ve duymadım beyler bayanlar!'

Sanki hiçbir kötü haber üzemezdi beni,vücudumun içindeyken sen...

İşte.Bitti.Yoksun.
Geriye bir avuç sen,bir avuç ihanet.
Senin ölümüne alışmak kolay olmayacak.
Ama sen hep genç kalacaksın bebeğim!
VE
Müjde!ceninimiz büyüdü ve şimdi o tıpkı babasına benziyor,bense ona
dokunurken acı çekiyorum.
Artık ben özgür kıl!