Bayram!

Sis çöker
Karışır tozuna şehrin.

Elleri nasır tutar,
İs tutar,
Buz tutar akşam vakti.

Sürer bozuk yollarda tezgahını,
Yürür seyrek adımlarla,
Dar sokaklarda.

Umudu da azaldı garibin,
Bugün de çıkmadı ekmek parası,
Ne kadar olsa da çabası.

Birazdan eve varacaktı,
Oğluna birikmedi ki bayramlık parası.
Ya kızı,
Sözü vardı ona da,
Alacaktı ışıklı vitrindeki kırmızı elbiseyi,
Belki bir de ayakkabı.

Eve geldi.
Eşi yine suskunluğunu bozmadı,
Bayram arifesi.
Yaptı sıcak çorbasını,
Yanına da sıcak ekmeği..

Bekledi.
Bu kaçıncı bekleyişti....

Bilirdi...
Efendiydi,
Garipti,
Sevmeyi de bilirdi,
İşler iyi gitseydi,
Getirirdi...

Bir bayram da yine böyle geçti.
.....
Soğuk elleri sürdü tezgahı,
Soğuktu...
Yorgundu...
Yokuştu...