hatalarımla yüzleşirken düştüm kuyuya
vicdan azabı denir ya,
azapmış gerçekten..

kendimden kaçışın adıdır azap

akrebin kıskacındayken yelkovan,
ömrün kum saati boşalıyor

ben oyalanıyorum..
gidişin verdiği azap,
vicdanla işbirliği yapınca
kendimden kaçışın adı oluyor.

ben yürüyorum..
akşam kızıllığında ya da
sabah seherinde..
ve
kızıllığın sehere yelken açışı oluyor azap...

ben kızıyorum..
yanlışlarıma ve tüm yanlışlara; yanlış insanlara.
yanlışlarımın verdiği azap sahteliğime yalancı bi gülüş atıyor.. ve ben ağlıyorum..

ben kaçıyorum..
ve kendimden kaçışın adıdır azap.


07.08.2003
19:26..............ankara