tuhaf mı sorularla sevişmek her gece
aynı soruyu gezdirmek zihnin en mahrem yerinde
gözlerim küçüldükçe anladım
neresi yalan söyler bir yüzün
kan çanağında okşadım sözcükleri
sünger gibi içime çekildi hüzün

bana eski sözcükler söyleme artık
cümleleri boz
daha zamanı var
yemiş yüklü ağaçların kentlere inmesi için
ormanın zamanı var ağaçları tutuşturacak kadar
su aksın
yol bulsun kendine taşların arasından
deniz beklesin
beslesin diye aç yüreğini onlarca ırmak

dünyadayım...sözüm yok
bir ihtimal kadar belirsizim
bir ihtilal kadar yalnız
düştükçe alnıma uzayan perçem işareti kirliliğin
ve uzun bir hava yaklaşıyor uzaktan


sus...
çünkü yine yitip gitmekte bir gün
ve yine geri döndü her gün yazdığım mektup
kimse gelmedi
gülmedi içimdeki çocuk
çiçekler soluyor...görüyorum
'solmayın' diyorum 'kalbimde açtığınız yerde'

'solmayın,
yüzüme bakarken,
eğmeyin başınızı'
...-

kimbilir belki de...seni..

ama kirlenir misin?
solar mısın?
kalbimde açan diğer güller gibi..bilmiyorum...
beynimde sorular dolu
soru işaretleri sen...