Saralı,
sapsarı bakışların
sarıp sarmaladığı duygulardayım;
hâyallerim bir karış havada!?
Düşlerim sonsuza yelken açmış gemi,
gündüzlerde bile kuytulardayım.
İçimde şahikaların özlemi.
Ümitlerini gelişigüzel harcayan bir hovardayım;
ben bile tanımaktan uzağım beni!
Öylesine değişik,
öylesine karmaşık kuytulardayım!?
Diyorlar; umutlar aslâ geriye
getirmiyor gideni,
yitirmeye gör dengeni!?

İstilâ edilmiş gibi sancılı mülküm
iliklerime kadar zincirliyim acılara.
Elemlerle yeniden ağırlaştırılmış yüküm.
Kuşatılmışken karanlıklarla benliğim
öylesine çıktım ökseli yollara!

Koza yapmaya yaklaşmış kelebeğim
hedef oldu vicdansız vicdanlara!
Nasıl bir hükümse hüküm!?
Variyetsiz varlığım telef oldu.
Düştüm tepetaklak karamsarlıklara!

Birden kuşattı içimi geriye dönmeyeceğim;
ağladım geçen faydasız zamanlara.
Uğramam imkansız artık
sığınabileceğim limanlara!
Âniden anladım; kimin için önemim?
Gemilerimi korsanlar vurdu
belirsizliğe çevrildi dümenim,
eğer reddederse sevenim
endişesi varlığımı kavurdu!?