Kararmak üzere, bir akşam üzeri
Ve ben unutmaya hazırım herşeyi,
An'larım dışında.
Sessiz bir tören,
Ayaküstü dokunmalarımda,
Kalbimde acıtan bir misket,
Ellerim soğuk…
Yürüyorum senle yürüdüğüm taş sokakta,

Günahlarını emanet ettim
Sandalı mavi boyalı yaşlı adama,
Sense o saatlerde, belki
Kar tanelerinin aydınlattığı
İnce kaldırımlara yansıyan suretinle
Af diliyorsun
Bir başka kadından,

Ben
Affettim hislerimi
Sana karşı ne duydularsa

Bir akşam üzeri daha
Yol alırken gecenin alevine

Geçtiğimiz
Sokaklar, caddeler ve
Silinmeye yüz tutmuş kaldırım taşları
İçime işleyen ayaz
Alışkanlığa dönüştürdü
Senle ilgili duyguları

Senle olmak bir alışkanlık
Olamaz
Bu bir çeşit
Düşündüklerini yapma zorunluluğu
Şimdi sırada bunlardan da vazgeçmek var

Ellerim yüreğime doğru yükselirken
İçimi ısıtan bir cümle kaldı dudaklarımda
Bilmeyecek hiç kimse,
O beni yerden yere vuran benliğimde
Sen de bilme…