“Yüreğim üşürdü!..”
Elin paltona her gidişinde
Tüm – gitmeliyim artık- demelerinde,
Doğduğum bu yerlere bir ağırlık çöker
Hiç gitmezdi!
Bir şal bile uzatanım bulunmazdı
Yüreğimi örtmeye,
Senin umut yoksunu, umarsız tavırların
Canımı acıtırdı,
bitkin öksüzlük çökerdi omuzlarıma
Gitmek bilmezdi!
“canım üşürdü”
Bir yarabandı uzatanım bulunmazdı
Canımın yaralarını kapamaya,
“anılarım üşürdü”
tesellilerin avutmazdı, ölmek fikri koymazdı
bir daha sevememekten korkardım sadece
özleyememekten,
sen her sırtını dönüşünde bana
alnını sol avucunun içine her alışında
“resimlerin yanardı”
ellerim üşürdü
bir tutan bulunmazdı
ağlardım,
“yüreğim üşürdü”
tüm gemiler alıp başını giderken
kuşlar yuvalarına göç ederken
yuvamın olmadığını hatırlatan rutubetli düşünceler
büyütürdü beynim!
Ikiye bölerdi dünyamdaki herşeyi sensizliğim
Doğduğum bu yerlere bir ağırlık çöker
Gitmek bilmezdi…
Yüreğim üşürdü
Yüreğim donardı
Ben donarken doyardım gözyaşlarıma
Bir mendil uzatan bulunmazdı
Yüzümün nemini almaya,
Ilkbaharı defnettiğimiz yaz
Karınca yazını teslim ettiğim sonbaharlar
Geçer giderdi.
“ben üşürdüm”
“ben donardım”
“ellerim buz tutardı”
sen gelmek bilmezdin!
Bir dilim beyaz peynir,Bir bardak çay,
Taze bir simit çekerdi canım -Boğaza karşı
Burnumda tüterdi
Burnumda tüterdin
Gelmezdin!
Ben şu sıralar ardından kapanan kapılara kilitlendim
Herkes bir gitti,
…sen de gittin!…
Gelmek bilmedin!
