ah canım!..

kime mi dedim; kendime değil tabii!.kendimin dışında herkese, her şeye, duyduğum habere “ah canım” diyerek söze başlarım. “Ah” etmek kötü bir şeydir biliyorum ama “canım”ile yanyana geldiğinde unutur kötü tarafını; sevecen bir şey olur. tutuşurlar elele kocaman bir duygu kolonisi yaratırlar!.sanırsın ki; birbirini çok seven, birbirine sevdalanan iki genç!.ah yanı erkek, canım yanı kadın olur!.

sonra mı; birlikte yapılan işlere devam!.

ilahi!..yine dilim sürçtü; beter ol e mi ey dilim!.tam ortandan bir kemik çaksınlar senin!..dönemesin aşağı yukarı, sağa sola!.öylece yat, gırtlakla dudaklar arasında; yatağın olsun ağız boşluğu!..

ah canım dilim; kıyamam sana!.sadece sana değil, kıyamadığım ne çok şey var aslında...mesela, hiç kıyamam memleketim insanına...hele böyle sıkıntılı günlerde yaşadıklarını düşündükçe; hem küplere biniyorum, hem de ağlayasım geliyor!.ağlayasım gelse iyi de; resmen ağlıyorum!..ağlama krizim bitince, dilime ne gelirse söylenmeye başlıyorum...sözlerim arasına sıkışan küfürlükler, müdürlükler bile var!.varsa var, yoksa yok; beni ilgilendirmez açıkçası!.sonuçta kibar kadınımdır ben; küfretsem bile inanmayın dermişim!.inanmayın çünkü; yalanlara inanan bir tarafımız olduğunu keşfetmiş durumdayım!..işte bunun için uyarıyorum sizi açıkçası!.

o halde yalanlara inanmamaya devam!.

keşfettiğim iki şey daha var; ikisi de bu güzel yurdun, akıllı halkına ait:

bıkarlar ve ağzı yanınca üflerler!.

ah canımmm!..işte bu kadar!..