Dalınır mı bir sözcüğün peşinden ta derinlere? Aşıksanız kelimelere bendeniz gibi cevabınız hemen evet olur. Kusursuz bir dalış için de sabırsızlanırsınız.

Bugün "durgun" sözcüğünü ayırdım kendime durup dururken. Neden mi? İnanın özel bir nedeni yok sadece gün içerisinde bir cümlenin içinde kullandım ve hafızama kaydettim tekrar üzerinde kulaç atmak için.

Boş, yorgun, yoğun bir de durgun saatler var hızlıca akıp giden zamana inat. Kalbinin öbür yarısı boş olan birisi için gönül sayfasının durgun olması hüzün, melankoli sebebidir. Bir işveren için durgun geçen mesai saatleri maddi anlamda büyük bir kayıptır. Bir kişinin ansızın durgunlaşması ve bu halinin uzun sürmesi ise depresyonu akla getirir. Zıttını düşünüyorum bir de ve gülümsüyorum. Başı deliyle başlayıp sonu kanlı biten yine deli ile başlayıp dolu ile biten kelimelerle tanımladıklarımız normal, durgun olanlar mı anormal vaka?

Piyasanın durgunluğu da pek sevilmiyor. O zaman durgunluk eşittir cansızlık, heyecansızlık, ruhsuzluk, mutsuzluk da diyebiliriz sanki.

Durgunluk; fırtına sonrası gelen sakinlikte, dev dalgalar sonrası durulan denizde güzel anlaşılan.

Yaza yaza eriştim kıyıya sonunda. Kelime denizinde tek başına yüzmek istemedim açıkçası. Birlikteyken durgunluk bile daha özel ve anlamlı. Elbet vakti saati gelince durulur sular.