Adına hayat denen tek perdelik oyunda
Yolumuzdan geçmeyen yolcular sıradandır.

Başka gözlerden akan sadece su damlası,
Uzaktan baktığımız acılar sıradandır.

Kemendin takıldığı başlar bizim değilse,
Şehzadeler sıradan, cellatlar sıradandır.

Kardeşlik dilimizden düşmeyen manifesto,
Sibirya kamplarında ölenler sıradandır.

Gemilerle taşınan köleler gözyaşımız,
Kanı Basra’ya akan zenciler sıradandır.

Kendimize gelince her elem bir felaket,
Başkasının olunca yangınlar sıradandır.

Bu nasıl bir insanlık, bu nasıl bir dünyadır?
Birinin kahkahası, ötekine tufandır!

Mehmet Taştan