Kopup giden bir yaprağın ardından
hüzünlü çiğ damlaları dökmeli miyim
yoksa her mevsim sensizlik yüklü buluları
göz yaşlarıma karıştırmaktan vaz mı geçmeliyim.

Elimde avucumda ne varsa hayata dair
hepsini aşkına sunmaktan tükendim artık.
Her şiirde seni aramaktan,
her gidişte ardın sıra bakmaktan,
ben her gördüğüm rüyayı bile sana yormaktan usandım artık.

Daha nereye kadar bu canımı alışların
nereye kadar sürecek bu benden kaçışların.
Anla artık ey sevgili anla ki nefes almak kar etmiyor
bende sana verilecek bir tek canım kaldı.
Ama ölsem de sana sevmek yetmiyor.

Dranaz