Babam "senin çok güçlü bir karakterin var" derdi hep bana. Gerçekten de öyle. Çünkü ben umudumu asla kaybetmem. Ben asla çaresiz kalmam. Ben hiçbir şeyden korkmam. Ben kimsesiz kalmam. Ben çok güçlüyüm. Ben çok güzel yalan da söylerim. Ama kendimden başkasına söylemem. Bunu umuduma yardım etmesi için yapıyorum. Çünkü bir süre sonra bu yalanlar gerçek oluyor. Ben az önce saydıklarımı çaresizlikten ağlarken, korkarken, kimsesizken ve her şeyimi kaybederken öğrendim. Ve bir kez daha yalan söyledim. Bu yazıyı çaresiz hissettiğimde bana umut vermesi için yazdım.