Kalemimden çaldım,
Sundum hayata,
Sonu pervane gibi dönen ateşböceği,
Ağıtlar geldi geçti bu destansı diyardan,
Kalemim paramparça...
Kalemimden çaldım
Sundum sana,
Kabul etmedin,
Iyi bazen kötüye döner
Hayat gri,
Ne zaman siyah olacagini
ya da
ne zaman beyaz olacağını
zaman belirler.
Kalemimden çaldım
Sundum size
Geri çevirdiniz
Kavgalar
ağaçlar arasında,
Rüzgar kulağıma fısıldıyor,
Tozlu geceler var rüyamda
Yıldızlar bazen kayboluyor
gökyüzünden,
Hayatın teması
Zıtlıklar...
Savaşlar başrolde bazen
Kimi zaman
Ailen bile huzursuzlaniyor
Kalemimden çaldım
Sundum zamana
O da beni dinlemiyor
Savaşlar çoğu kez hayatın içinde
Kafamda, toplumda, heryerde...
Savaşlar evlat
Seni böyle etkilememeli derinden
Kalemimden çalıyorum yine
Bagisla beni kalemim
Zaman hep akıyor
Bilmediğin birşeyler söylemem nafile,
Ne kadar sindirebildiğimi sor bana.
Kelimeler bogazimda,
Savaş meydanda,
Iç çökertici bir hava,
Keşke daha uyumlu olabilseydiniz renkler,
Siyah ve beyaz karıştığında
içim kararmasaydı ya da
bembeyaz olmasaydı hava.
Uyum, ahenk...
Renkler,
ah renkler...
Savaş hala meydanda,
Içim karabulut,
Gökyüzü yağmur
oysa yağmuru severim ki ben,
Bu karalar içime hiç yakışmıyor...
Bu sefer çalmayacağım kalemimden.
Nihayet barıştım kelimelerle.
Bu soğuk atmosfer,
Bu kara bulutlar,
Gökyüzüne sığmıyor...
Sizden aldım a dostlar,
Kalemime sunuyorum bu defa,
Beni ancak o anlar,
Kalemleri çok severim,
Bir de Goetheye selamlar..
Ortam savaş,
Ortam karabulutlar,
Ele geçirdi düşüncelerimi,
Anlaşmazlıklar çok yakın bazen bize
Karabulutlar hala gökyüzünde
Kalemimden yazı dökülüyor...
Sizden alıyorum dostlar
Söz sende kalemim.