Buz güneşe aşık olmuş
karanlık bir ülkenin gölge prensi
güneşi yasaklamış buza
acı çekmiş buz
ve
katılaşmış
daha katılaşmış
taşlaşmış kalbi
artık çok daha güçlü ve kalbi sertmiş
ellerinden alınan aşkı
başka ülkeleri ısıtmaya başlamış
başka buzlar aşkından erimiş bitmiş
birgün kar yağmış karanlık ülkeye
ülke hem karanlık hem de beyazmış
yerler beyaz bir toprakla kaplanmış
prens çok sinirlenmiş
ülkesine hakim olacak
tek renk
karanlık olmalıymış
beyaza inat
güneşle anlaşmak istemiş
geri getirmek istemiş
güneşin keyfi yerindeymiş ama
uğruna can verecek nice aşklar varmış ne de olsa
mırın kırın etmiş güneş
yüzyıllarca sürmüş bu böyle
buz içten içe güneşi bekliyormuş
gelmemiş ama o çok sevdiği güneş
tohumlar çiçek açmak için
artık isyan etmişler
tüm yeryüzü isyanda
güneşi getirmek yine ellerinde olmamış
terk etmiş bulunduğu toprakları
insanlar yüzyıllarca ağlamışlar arkasından
tüm bu olanlar güneşin kulağına kadar gitmiş
gülmüş sadece arkalarından
yeryüzünü sahte güneşler almış
tüm bu olanlarla
sahte aşklar
yalancı bir bahar
yalancı yeryüzü...
gurur yapmış güneş
yüzyıllarca o toprakların kapısını çalmamış
burnu büyümüş yaptıklarıyla, tavırlarıyla, yalanlarıyla...
ansızın rüzgar gelmiş çatmış kapısını
güneş sinirli
güneş kararsız
ne yapacağını bilmiyor güneş
nasıl bir cürret bu, anlayamıyor
buz hala aşık güneşe
erimek istiyor yüzünü ona dönüp
aşk bu yüzden eritiyor
yalancı bahar bu kendini beğenmiş güneş yüzünden var
rüzgar ve güneş birbirini sevmemesine rağmen aynı ortamda bu yüzden kalıyor
zaman akmış, yüzyıllarca yıl durmamış
ülkeyi güneşe hasret birçok buz kaplamış
güneş sarı,
sapsarı saçlarıyla
hoşnut değil yerinden
nasıl başka biriyle bu toprakları paylaşır
rüzgar bulutlarla iş birliği yapmış
güneşin önünü kapatmakta
güneş mutsuz
hak ettiği kıymeti vermiyorlar eskisi kadar
ilgi odağı olmaya alışık güneş
karalanmaya değil...
oysa şimdi bulutlar güneşi karalıyor
sarı güneşi dünya uzun bir süre görmemiş
yeryüzünü baştan sona o beğenmediği, sevmediği buzlar kaplamış
hepsi güneşin hasretinde
hepsi eskisinden de güçlü
kalpleri semsert iyice
yeryüzü isyanda
bulutlar, kara bulutlar
ve
karanlık hakim yeryüzünde
buzlar ona hasret
eriyeceklerini bile bile
güneşi çağırıyorlar
aşkın normudur diyor buzlar
prens tabi çoktan ölmüş
mezarlığı da karanlık
cehennem onu konuk etmiş ebediyen
onunla yeryüzünü de
karanlık kaplamış
gözyaşı akmıyor hiçkimseden
gözyaşları buz tutup yanaklarına yapışıyor
hertürlü içleri yanıyor
güneş uzun bisüre arkasını dönmüş dünyaya
başka gezegenlerden medet ummuş,
belki beni anlayan,
bana ihtiyacı olan başka birileriyle tanışırım demiş
hiçbir şey yolunda gitmemiş
samanyolundan çıkmak istemiş güneş de,
ondan çok daha büyük yıldızlar güneşi aralarına almamış
gitgide yalnızlaşmış
zamanında yaptığı hatanın çoktan farkına varmış varmasına da
utancından dönememiş bu sefer
yeryüzünü bir kere karanlığa kaptırmış hem zaten
o kadar yalnızlaşmış,
o kadar büyük kavgaları olmuş ki
kelimeleri de şaşırmış yolunu
güneşi tanımaz olmuşlar
birgün ben geldim diyerek kendisini seven buza gülümsemiş
buz çok mutlu fakat
karanlık iyice kök salmış
yeryüzüne
hergün geceymiş güneş gelmeden önce
prensin ruhu da yasta bu sefer,
pişman...
işler hala rayına oturmamış
ona yardım edecek tek bir yıldız dahi yokmuş üstelik
yeryüzü henüz güneşe aşık
ama
ona hükmeden karanlık
güneşe büyük bir savaş açmış
o gün bugündür
gece gündüz birbirini kovalar
ve
ikisi asla beraber bulunmaz.
buzlar artık çok daha özgür
güneşine kavuştular;
aşklarıyla eriyerek
ve suya dönüşen buzlar
tekrar
yeryüzüne severek düşüyorlar
bu onlar için bir eğlenceli macera
yaramaz sularsa biraraya gelerek
deniz, akarsu , dere...
işte böyle dostum
herşeyin başında aşk var
ve başrolde güneşe sersefil aşık buz
onu eriten kalbini yumuşacık yapan güneş;
buza bir teşekkür borçlu.
aşkından eriyen buz sayesinde
biz insanlar ve canlılar
ve cansızlar
ve ruhumuz
ve canımız
hepimiz çok daha mutluyuz
bilim, sanat
ve yaşam
ve
herşey buzla güneşin aşkının temeli
ve sen dostum
ne mutlu sana
ruhun
aydınlıkla karanlığın savaşında daima
ve karanlık olmasaydı kıskanmazdı güneş yeryüzünü.
Benim çıkaracaklarımsa
ne mutlu bize ki
hala
yeryüzü aydınlık da olabilmekte karanlıkla