Bir savaş koptu! Sonrası yok bu alevde parçalanmanın. Bir mutluluk bedene dokundu.. Öncesi yok bu karlı havada kaybolmanın..

Üzüntü değil, sevinç. Acı değil, neşe.. Kandıran sözler yeniden ayyuka çıkınca, sesleri yeni arayışlara göz kırpınca..

Bir ağaç altında, rüzgarın dokunuşlarına, yağmurun damlalarına, güneşin kavuruculuğuna, sessizliğin sancısına.. Hayır! Bu gerçek bir düş! Sanrısız bir düşüş! Ağlamaklı bir kabulleniş.. Zıtlıklar içinde bölünüş..

Yeni bir zaman peyda oldu. Yeni bir anlaşma ruhun kitabında.. Yeni bir asi tavır, yeni bir fısıltı..

Olmaz olsun! Bu mağrur, ağlamaklı, sancılı iklim.. Olmaz olsun biriken saklı düşler!

Kırmızı rengi sevmek.. Kara günden kaçmak.. Mavide huzur aramak..

Korkmak çok kolay! Mutlu olmak ta! Sevinmek bir olay.. Yaşamak ta!

Zaman durmaz! Sessiz akşam unutulmaz.. Irmaklar akar, yağmur dinmez!

Sevdiklerin unutmaz seni, mezarında bekler.. Mutlulukların bırakmaz seni, kalbinden geçer..

Nedir bu güz! Nedir bu bahar! Şarkılar susar, yürek doğruyu anlar!

Nedir bu ten! Nedir bu alev! Nereden nereye gider! Bu hoyrat duygular!

Bu kez mutluluk, kederi gölgeler! Sesin sesime çarpar, deli eder!

Güneş açtığında, ışınları içimden geçer. Zihin berrak, ışığa döner. Şarkı söylemek beklenen.. Işığa küsmek olağan.

Tarumardır kalp.. Müziğin sesinde beklenen.. Işıltılı bir cennet, ruhunda bekleyen!

Azap değil, mutluluk.. Keyfe keder hayat.. Işıldar bir hayat.. Yaşayışında bir doluluk..

Huzur ki, hep vardı demek yalan! Yaşamda beklenen sevgi ve mutluluk!