Kapıyı kapattı. Açılırsa göreceklerinden korkuyor gibiydi.. Sesimin duyulması, rüyalarımın bilinmesi gibi beni korkutuyor diyordu. Kalbim heyecanla çarpıyor, uzaklık hep çekici gelmiştir diyordu.

Havanın serinliği, zihninde buğulanmış yerleri temizliyor, düşünceleri kederlerini yavaşça örtüyordu. " Hep istedim ! " dedi. " O noktaya dönmek ! " " Geleceği tahmin edebilmek !" " Sorular sorup, sonrasında geri çekilmek ! "

Sen ! Hep kendini tanıtan, rüzgarlar estiğinde kaybolan, yeni yaşayışlarda beliren bir duygu gibiydin.. Hep aradığım sen olmalıydın ! Yeniden bulunduğun yerden süzülüp gelen..

Dudakların söylemek istediklerini saklıyor gibiydi.. Hafif aralansa olacaklardan korku gün yüzüne çıkıyordu. Neden bilemedin, ıssız bir yerde kalabalıkta duramayacağını ? Kendini kedersiz bir dünyanın içinde bulamayacağını ?

Etrafta dönüp duran, çocuksu bir anı gibi, mutluluğu önüne getiren sade bir sevgiydi bugünün resmi. " Kaçma " dedi. " Kaçışın korkularının mağdur bir akışa dönüşmesidir bu kez. " Sen en güçlü zamanların yorgun yaratıcısı olmalısın ! Kendini solgun bir durumdan, yeni anlara taşımalısın.. Gördüklerin yeniden canlanan, mutluluk veren hislerin kalıntıları olmalı..

Hep istedin ama yapmadın. Çelişkileriyle oyalandın. Şekil değiştiren şeylere ruhunu kapattın. Kaçmadın ama kaçar gibi yaptın. Savundun, bir kez daha yağmur damlaları gibi dağıldın..

Yine karşıdan göründü, huzursuz kalınca beliren endişe bulutu.. Hep inandırdın. Yaptıkların kendini kandırışının resmi oldu. Hiç beklenmedi. İnanmamıştım farklı olduğuna.. İnansam da değişti her şey.

Kapıyı kapattı. Açılırsa yok olacağından korkuyor gibiydi..