Pek çok doktorun yardımı ile ölüyorum. -Büyük İskender |
|
||||||||||
|
yıkıyorum ama hiç ayılamıyorum. Fincanlarca kahve içiyorum yine kafamı toplayamıyorum. Durup durup ağlamaya başlıyorum sebepsiz. Sonra bakıyorum etrafıma insanlar gülüyor, mutlular. Oysa ben mutluluğumu da kaybettim seninle. Yüzümdeki o herkesin ve senin sevdiğin gülümseme yok artık. Gözlerim solmuş tıpkı benim gibi. Ne oldu sana böyle, neyin var sorularından bıktım. Çünkü cevap veremiyorum. Sevdiğim beni istemiyor diyemiyorum. Sevmekten, beklemekten, ümit etmekten yıllardır ne yaşarsam yaşayayım bıkmadığım, usanmadığım sevdiğim beni istemiyor diyemiyorum. Şarkıdaki gibi herkes beni hasta sanıyor ama ben kendi yasımı tutuyorum aslında hiç kimse bilmiyor. Ölüyorum her gün başka bir biçimde. Bazen yemek yerken, bazen uyurken, bazen yolda yürürken, bazen o tek sırdaşım Karadeniz'i seyrederken. Bakıyorum ama görmüyorum, yaşıyorum ama hissetmiyorum, yiyorum ama doymuyorum. Aklımda sen sadece sen. Neredesin, ne yapıyorsun, kiminlesin.... Ben bunu seneler öncede yaşadım. 8 Ocağa kadar her gün yaşadım. Bilmediğim doğum gününde seni kutladım, her yılbaşı yeni yılını kutladım gökyüzüne bakarak. İçtiğim her kadehi sana da kaldırdım, sahilde senin yerine de yürüdüm. Sensizlikten başka dertlerimde oldu. Amansız hastalık ve ölüm gördüm. Üzüldüm, kırıldım, yıkıldım, acı çektim. Aklımda sen oldun hep her durumda. Şimdi yine aklımdasın ve gönlümde. Gözlerin yıllar önceki gibi ruhumda, dudakların dudaklarımda ve en sevdiğim ellerin tenimin her gözeneğinde yine hala. Ve yine yoksun sen. Hiç olmadığın kadar yoksun hem de artık. Harika bir rüyadan suratıma fırlatılan buz gibi bir suyla ansızın uyandırıldım ben. Deliyim, delinim. Çünkü hiç bitmeyen bir aşk var kalbimde sana ait. Ümit bırak demekle bitecek bir şey değil. Ümit bedeni taşıyan ruh gibi hayatı taşıyan tek gerçek. Ve sen sevgilim benim hayatımın gerçeği sensin. Ömrümün ruhusun sen. Severek yaşadığım, özleyerek beklediğimsin. Bu hep böyleydi zaten. Ve hep olacak başka bir şey daha var ki; SENİ ÇOKTAN ÇOK SEVİYORUM BEN... Ben hep senin aşkının en mavi zamanındayım. Sevgin yoksa karanlıktayım. Yaşamalıyım seni ve hissetmeliyim sevgini. Yoksa ben koca bir hiçim.
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © BANU MERMİ, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |