adım
bir terzi marifetiyle yürüyen toprak
yarılan hayatın ince ilmikleri usulca kesiliyor
çözmek daha zordur
zordur zaman isteyen
aceleyle çoğusu kördüğüm
münasebetsiz ayakbağı çelme atar
baş aşağı bir yolculuktur hayat
ayakta durmak çocuksu bir telaş içinde

sürünmekte gizlenir ilk adım
ilk isyan el uzatır memeye
ilk ağlayış hasrettir ana rahmine
adım
sağlam olsun istenir
dik taşısın gövdeni
önce sağdakini atacaksın
sonra terzi makası gibi
---------
endamını göstersin o ritmik
kıvrımların yelleyerek kokunu savursun
kör gözüme değsin
kulaklarım işitsin etinin sıcaklığını
bir adım daha sözcüklerimi duyursun sana
son adımda pişmanlığım taşınır omuzlarda
bu telaş benim değil
zorunlu vefası ahalinin