yüreğimin dört duvarında gezinin insan
bakın etrafına
bir gölgelik duvar kaldı mı
söyle!


gözü karardı aşkın
deniz tuttu, göğe yükselmeden
yolundan dönmez
ömrünün son baharına koşanlar,
içimde bir cenaze havası
gece ağıt yakar
gündüz yorgan döşek yatar



bir aşk vardı
her kızdığında
dizlerime düğümler atan
zehirli oklarıyla hedef ıskalamayan
bir aşk vardı
gözleri kırık cam


yüreğimin dört duvarında gezinen insan
karanlık bir bulutun ardına gizlenen
nefesinle
sonsuzluğa uzanmış cümlelerinin arasından
kaybettiklerimi ver bana
işte bak!
öptü yorgunluk
su yüzünü


Sevda Gencer