beyazdı!
temiz kalmak isteyen
beyazdı!!
ağır ağır geçen yılların
esmer adımlarıyla
kirletilmek istemeyen
iç yüzünde saklıydı
hayalleri
dilinde lal
nihayete uzanmış
ölüp gidiyor kemiklerini sızlatarak



korkuyorum
korkunun göğsü dürtüyor dudaklarımı
söyle bana!
ne zaman görürüm seni yeniden
ne zaman acımasız ellerin dokunur
kalbime
ne vakit geçer yüreğin
üst üste yığılmış duygu kapılarımın üstünden
ellerini tutmak gibiydi
kalemi tutmak
bir kelama köprü olamayan dudaklarımla
yazdıklarımı okumak



yükseltsem sesimi
seni konuşsam
seni haykırsam duvarlarıma
çınlar mı kulakların
dönüp bakar mısın
gecenin kara boynuzlarına
dönüp bakar mısın
gırtlağındaki
yaraya



içimden geçen zamana meydan okumadan
kaç hazan sabahı döndün
gönlümün kör olası gölgelerine
sen! yasaklarda yazdığım en uzun şiir
güvercin gözlerinde dinlediğim
en güzel şarkı
gözlerimde
bir nöbetti
gözkapakları olmayan



beyazdı!
temiz kalmak isteyen
düşen kirpikleri yumuşak virgül
gelip konaklayan uğur böcekleri
noktalarını bıraktı
kaç uzun boylu haziran
omuzlarında taşıdığı
soru işaretleriyle geldi geçti
beyazdı!
kollarını parantez işaretiyle açan
kaderin ünlem işaretinden kaçan
güneşe yakın adanın
en yüksek tepesinden
seni izleyen



sorma!
bu günlerde boşta geziyor
prensiplerim
üstünde eski paçavra giysisiyle
secdeye duruyor
çatlak duvarlarımın boşlukları arasında



sorma!!
bu günlerde
herşey dokunuyor
derecesi sıfır
insafsız
merhametsiz
soyka zamanıma



beyazdı!!!
içi dipsiz derya
içinde büyüdü çocuk
aklar doldu uzun saçlarına
döküldü dişleri
gecenin eteğine
yalnızlığının küçük beline
kara kuşak bağladı



Sevda Gencer