“Senin eline diken batar mı?”
     Beyaz camda haftalardır keyifle izlemekteyim Ata’yı.
     Kimisi Ata’yı ticari bir reklam metası yapmanın yanlış olduğunu savundu.
     Kimisi reklam filminde anlatılanlardan çok “Aaa… ne kadar da benzetmişler…” yönüyle ilgilendi.
     Reklam filminde gül bahçesinde Atatürk ile bir çocuk arasında geçen diyalog yansıtılıyor.
     Filmin başında Atatürk'ün eline gül dikeni batıyor. Çocuk şaşkınlıkla… “Aaaa…” diyor. Atatürk çocuğun hayretle bakış ve tavırları üzerine dönüyor ve “Ne oldu çocuk?” Diyor.
Ve Atatürk ile çocuk arasında herkesin ama herkesin anlayarak ibretle dinlemesi gerektiğine inandığım şöyle bir sohbet geçiyor:
Çocuk;
-“Senin eline diken batar mı?”
Atatürk;
-“Batmaz mı?”
-“Senin elin kanar mı?”
-“Kanamaz mı?”
-“Ama sen Atatürk değil misin?”
-“Öyleyim çocuk.”
-“Ama….”
-“Sen şimdi bırak benim kim olduğumu. Bu gülü yetiştireceksen canın yanacak. Elin kanayacak. Güneş seni terletecek. 'Bu bahçede gül bitmez' diyenler olacak. Gül öyle yetiştirilmez böyle yetiştirilir diyenler olacak. Sen kendine şunu soracaksın: 'Ben burayı gül bahçesi yapmak istiyor muyum? Ben burada dünyanın en güzel güllerini yetiştirmek istiyor muyum. Eğer çok istiyorsan, ne eline batan diken, ne de söylenenler umurunda olmayacak. Kim olursan ol. Tek isteğin… şu kokuyu duymak olacak...”
-“…”
-“Anladın mı?”
-“Anladım…”
Ben Atatürk’ün bu reklam filminde ne reklam metası yapılması ile ne de fiziksel olarak benzetilmesiyle ilgileniyorum. Benim bu reklam filmini izlerken anlatılmak istenenlerin kalbimde ve ruhumda oluşturduğu milli duygularla ilgileniyorum.
Bir çoğu bu reklam filmindeki diyalogda anlatılanların sadece bir gül bahçesi kurmaktan ibaret olduğunu dahi düşünüyordur…
Ama eminim bir çok kişinin de aklına şu dizeler geliyordur:
“Yeniden cemre gibi düşmek toprağa.
Yeniden haram etmek gece gündüz uykuyu.
Yunus Emre gibi atsız pusatsız.
Yeniden fethetmek Anadolu’yu.”
İşte Anadolu’yu vatanlaştıran atalarımızın haykırışıdır bu gönülleri dolduran.
Yüzyıllardır Türk’ün büyümesini engellemek isteyen iç ve dış düşmanlar bir çok defa “Bu bahçede gül bitmez!” demedi mi? Ulusal kurtuluş savaşı öncesi mandacılar “Bu toprakları kurtaramayız” deyip ABD himayesini istemedi mi?
Türk’ü tarihten silmek isteyen bu zihniyet yakın tarihte sağ-sol ayrımcılığı ile kardeşi kardeşe kırdırdı. Bunda başarılı olamayınca Alevi-Sunni ayrıştırmasını kullanarak milli birlik ve beraberliğimizi zehirlemeye çalışmadı mı? Bu da olmadı, şimdilerde Türk-Kürt savaşı körüklenmeye çalışılıyor. Bu olanlara şimdi de sözde aydınlar başta olmak üzere ülke yönetiminde bulunan bir çok zat da destekler mahiyette söylemlerin peşinde. Dış güçlerinin bu milleti bölmek için kullandığı lügatı kullananlara üzülerek bakıyorum. Siz kimin maşası olduğunuzun farkında mısınız ?
İşte gül bahçesi solmaya yüz tuttu.
Gül bahçesini tekrar o güzel görünümüne kavuşturma zamanıdır artık. Yeniden cemre gibi toprağa düşüp yeşertmek şarttır gül bahçesini. Çıkacak her engel, kurulacak her tuzak daha da kamçılamalı. Tek düşünce mis gibi Anadolu kokan gül bahçesini gerçek güzelliğine kavuşturmak olmalı.