Yol boyunca dalıp dalıp giderdi . Dizlerine, ayakkabısının tokasından vazgeçince pencere dışına . Kızıyordum konuşmamasına. Dikiz aynasına öksürebiliyordum. Kızıla mora bürünürken yüzüme, çizgilerine, egzoz dumanının dağılmasına rağmen bir türlü göremediğim köyün boşluğuna doğru bakabiliyordum.
Teker izli yolu, çamurları aşınca asfalta çıkarsın. Oradayız şimdi. Şehrin ışıkları çataktan görülebiliyor. Dağın sinesine yaslanmış, onu dinlermiş gibi . Geçip gidenleri soruyordur. Belki her gece. Yele kaptırdığını sanarak. Tekrar, tekrar.
Araca bindiği ilk anda ceketimin düğmeleri ilikli. Diğerleri nasıl görüyorsa öyleyim. Tekinsiz demek geçmez akıllarından. Poster asılı yalnızca. Dinlerken göz ucuyla bakan olur. Rahatlar duruşları. Parfüm kokusu sarar ortalığı. Kimi bakışları ise hiç tanıyamayız. Biliriz de... İki yaka açılmazsa dağılan şeyler toplaşıverecek bir araya. Çoğunluk öyle umarsınız.
Tekerlekler dönsün isterler. Durmasınlar hiç. Duman duman uzaklara, daha da uzağa gidilsin. Güneşin, soğukların kararttığı yüzleri ağartacak kalabalık caddeli şehirlere ulaşılsın.
Az sonra meşin koltukların kokusunu o da unutacaktı. Dalıp gittiği düşleri izleyecek. Adımın atıldığı an kısalığıyla üstelik. Bavulunu eline tutuştururken yüzüme gülümseyecek, yabancılaşacak. Yabancılaşacağım gözünde.
Dönüşte tepedeki düzlükteyim. Kimi zaman çıkardım oraya. Farları söndürmüş torpido gözüne uzanmıştım. Midemde sancı...Stres yüzünden. İki büklüm çıktım. Sıcak sıcak akıyor dışarı. Ağız dolusu. Sancı vurdukça kalkıyor içim. Ahlat dikenleri avucumda, yakıyor, kanatıyor. Kuruyan gövdeyi tekmeliyorum. Kol kola dalların gölgesi düşüyor çalılığa.
Gecede şimdi bir beyazlık var. Az önce başladı. Alıp götürdüklerini dillendiremiyorum ama hissediyorum. Alacalı tepeler beliriyor karşımda. Üsttekinin yanısıra karlanan doruğuyla alttaki. Kavislenerek diğerine sokuluyor. Nefes nefeseler, soğuk bir solumayla. Burnum başlıyor akmaya. Saçlarım savruluyor. Karartı... Görüyorum. Sere serpe yerde yatan bir şey. Ahlatın hemen ötesinde.