Bir âdemi yer
Birini bağıra basarken ser.
Hoşça kal şişmanlığım
Ben derken
Seninle başlar pişmanlığım

Ne anamın koynunda
Ne babamın boynunda
Böyle geçti bir âdemi zaman
Yer tuttu, gök unuttu
Hep ben oldum giderek kazanan

Gözümü yumsam
Yüzüm dökülür seninlen
Özüm yıkılır mengenlen
Suratımı assam
Elim saklanır yüzümü al basar
Biz idik o günleri yaşanmışlıkta
Biz idik
O sevgi yumağını kuşanmışlıkta

Çelişirim dilemmalarımla
Bir yanım geçer bir yanım göçer
Nevrim döner
Her bir yanarında şakağım;
Her bir halinle söner.

Böyle bir geçmişin ta uzağında
Şimdiki asumanın,
Sanki tutu verecekmişim gibi tuzağında.

Kahrımı alıp başıma
Sevda düşmüş yaşıma
Akşamı başka yatıp
Günü başka yaşamışım
Hercümerç olmuşum tasandan

Ben bilmez, sen bilmez
Ben gibi sen gibi yasandan
Şurada korku donmuş dudaklarımda
Burada gülücükler var yanaklarımda
Ay seli, yıldız seli; dün seli, gün seli
Gün geçmez ki
Seni nedenserim, seni
Seni bedenserim, seni

Süt içmişim
Kâh bir göğüsten
Kâh çanaklardan.
Büyüdüm mü taamla?

Seni giyer, seni okurum
Ey insan derken heceleri
Varlıktır, varlığındır niceleri
Ne isyanlardır gözümde
Ne ağıda vurmaktır sözümde
Bendeki sen yorgunluğu

Bu nedenle metal gecelerin
Ala kaçan şafak kızıllığında
Sabahları bakır döker gözlerim
Bir el maharetiyle temelim
Kendini bulmaktır, emelim

12.02.2013


Bir âdemi yer: Bir âdemi ziyan ederken. İçinde Âdemlerin olduğu yer ve zaman dilimi. Her iki anlamıda bir arada değerlendirildi.
Mengen: karıştırmak, bulamak, katmak
Bakır dökmek: kuraklık, ya da kurumuş oluşla gözden yaş gelmemesi.