Bu göz yaşların ne diye sorma bana?
Sen benim neden ağladığımı bilemezsin
Bekleme boşuna, yalvarmam sana
Sana olan aşkımı ben,
Göz yaşlarımda boğdum
Ne umutlarla sevmiştim seni,
Biliyorsun
Ne hayaller kurmuştuk birlikte,
Hani küçük bir evimiz olacaktı?
Pembe panjurlu, beyaz boyalı
Küçücük bir bahçesi de olacaktı,
Yeşillikler içinde
Minik bir havuzu olacaktı bahçemizin
Kırmızı balıklar yüzecekti içinde
Havuzun kenarında otururken diz dize
Papatyalardan fal tutacaktık
Çocuğumuz kız mı olacak,
Oğlan mı diye?
Heyhat...
Umutlarımıza kar yağdı
Hem de ağustos ayı içinde
Neydi o beni terk edip gidişin öyle?
Çok zengin birine sözlendin diye
Eteklerin zil çalıyordu
Ayakların yere basmıyordu belki de
Yıkılan umutlarımla,
Baş başa bıraktın beni
Çaresiz ve yapa yalnız
Eller acıdı bana
Zavallı aklını yitirmese dediler
Sen dönüp te arkana,
Bir kez olsun bakmadın bile
Altında Mersedes araba,
Yanında şımarık bir oğlan
Dünya bir yana sen bir yana,
Mutluluktan uçuyordun
Birden ne oldu sana böyle?
Sözlün seni terk ettiğinde,
Damdan düşmüşten beter olmuşsun
Sana dönmek için,
Onu terk ettim diyorsun
Yalanlarınla aldatamazsın beni
Yıkıldı artık,
O hayallerimizdeki,
Pembe panjurlu beyaz ev
Sanma ki göz yaşlarım
Terkedilmişliğime, yıkılmışlığıma
Ben o yıkılan pembe panjurlu,
Evimize ağlıyorum.
               Özcan NEVRES