şehrin yüksek kulelerinden aşağıya inen
bir köpek rapsodisidir ,bu duyduğun
duyuyorum seslerini
her biri bir yöne hep bir ağızdan
şişman kadına eşlik ediyorlar
onlardan biriyim ben
cinayetimle başlayan o kutsal şarkı
kök tutmayan köpeklerin itlafı
uyuşturulmuş bir iğnenin titreşimi
ve senle tutunduğumuz kayalık ve hastalık dolu gece
bozuk bir piyanonun parçaları gibi
zamanımızın bakışları
tenim ve unutuşum ve çığ
ılık , serin , soğuk , çığlık
kedi döğüşleri notanda bıraktığın
her yeri , herşeyi
ve aklıma gelen
son soruyu
susturuyorum
gözlerimi kapadığımda sesleri tüm etimde yükseliyor
bir köpek ıslığı
ve şarap hala kızıl
dünyanın boyasını dökülüyor yine
sazlar ve vurmalıların eşliğinde ,
binların , sokakların , vitrinlerin
insanların boyaları dökülüyor
sokaklar kanallara dönüşmüş
önce vazgallara , sırayla kanalizasyonlara
ve sonunda denize dökülecek renkler
geriye köpeklerin son şarkısı kalacak
ve şişman bir kadın
siyah ve beyaz bir dünya
sadece çizgileri kalacak
benden öncekilerden sonrası
benden sonrakilerin öncesinde olduğu gibi
nasıl yapıyorlarsa bende öyle yapıyorum
korku ve acizlik içinde
gözümün üzerinde bir yara
şişman kadına eşlik ediyorum
sokaklardan sesler çekiliyor ve şehri uğultumuz bastırıyor
aralarından etinden bir uğultu geçerken birbirine ulaşmayan
varamayan ..varan , karışan , günah , yasak , yazık ,saçma yeter !!!
kadınların öpücüklerini dudaklarımdan dinletirken yarım
kabuğuna takıla kalan gece efsun köpek rapsodisi
uzak bir ormanda tek sigarayı kaçak paylaşan
titrek , suya girmiş ,insan , hayal
tatlı baş dönmesi
birbirine dokunan iki çizgi
birbirine sokulan iki ruh
ve tek bir et
beyaz ve zenci