Bir çerçece içinde boş bir hayal saklı şimdi yenilenen sevgilerde... Ruhun sanki yok olur yerinden, söylediklerin suskunluğun küçük süslerine dönüşür yani eksiktir cümleler...

Bu kez ufukta dalgalanan, huzura odaklanmış yeni bir mutluluk isteğinden ibarettir. Neden? diye sorma! Kaçışım olacaklara kavuşmak için gerekli olan katıksız cesarettir.

Şimdi kırmızı bir bekleyiş, süzülüp gelen bulunduğu yerden, geçmişten kaçış, umursadığın hislerden.. Yanlış değilse bile doğru da sayılmaz bildiklerin, kendini kandırman hep senin eserin.

Doğal değil gerçeklere gözünü kapamak, alışılmadık rüzgarlarda yeni heyecanlar aramak.. Bulutlu bir havada güneşe hasret kalmak. Yağmurdan korkmak, sıcaklıktan kaçmak.

Ne zaman belirirdi küçük mutluluk hikayeleri? Tanıdığın dünyaya dönünce yüzünü, mutluluk kendini kaybettirirdi. Gözlerin endişeli halini anlatırdı.. Ben kaçınca karşından, yeni limanlara demir atarken..

Kendine sormalısın ne istediğini şimdi. belirsiz hayaller değil, canlı rüyalar olmalı öne sürdüğün.. Kalbin olacakları hissetmeli.. Dünyan sesinle irkilmeli.. Beni anlayacaksan eğer, kalbin aşmalı gelgitleri..

Bilmiyorsun! Yazmak, ruhun hikayelere anlam katması, savrulan anlamların kendini bulması.. Arıyorsan sevdiğin şeyleri karşındaki sahnede, neyin ne olduğu önemli değil, gideceğim.

Anlamasan da olur. Anlaşılmak hep gerekli değil. Sevincin adını koydum, yeni bir isim. Bırakıp gittiğim ve yeniden alışacağım mutluluk hikayeleri. Alışamam desemde her şey elimde! Kalbin aşmalı gelgitleri!