Ruhumuzu boşluklarda kaybetmemize neden olan çok neden vardır hayatta,Bizler herzaman tutunacak dallar ararız elimizin altında,Şüphesizki dünyada yalnızlıktan hoşlanmayan tek canlı
kesinlikle insanoğludur.Umutsuz bir insanın mutsuzluğuyla mutlu olan insanlar tanıyorum etrafımda, Bu tarz insanları görebilmek inanın bana hiçte zor değildir.Hayat bize tedbirli davranmayı öğretiyor vurduğu her darbe sonrasında,buna rağmen uyanmamakta ısrarlı davranırsak şayet başımıza gelebilecek en yıkıcı yada en kırıcı olaylardan bir başkası yerine kesinlikle kendimizi sorumlu tutmamız gerekebilir. Şüphesizki
hepimiz doğru yönlerini bulmaya çalışan yolcularızdır bu hayatta,Kimilerine uçsuz bucaksız yollar vaad edilir kimileri ise ömürlerini kısa verimsiz vadilerde bitirir.Hep alma taraftarı olmasaydık hayattan şayet verme durumundada kalmazdık,ağır bedeller ödemedikmi yeterince,yüreğimize sınırsız sayıda acılar yerleştirmedikmi sahi, en ufak bir tebessümü bile ararken etrafımızdan, hüzünlere boğulmuş başka yaşantıların acılarına ortak olmadıkmı,bizi kemiren insanı en aciz duruma sokan duygularımızın tuzaklarına takılmadıkmı her fırsatta ve elimizi verdiğimizi sandığımız dost yüreğimizide beraberinde alıp gitmedimi çok uzaklara, Kime kin duyuyoruz öyleyse,kime ısrarla doğruyu anlatmaya çalışıyoruz,bir zamanlar gözle görülür
kalplere ellerimizle bombayı yerleştirmedikmi,Kötüyü kim yarattı, Tanrımı, hayır hiç sanmıyorum, kötüyü insan yarattı, öyleyse mutlu olsun insanoğlu işte birşeyi başardı,Kötülüğü, iyiye temize,güzele dair hiç birşey bırakmadı ardında, Kalplerimize fesatın,ihanetin,karmaşanın tohumlarını kendimiz ektik
öyleyse kendimiz biçelim ve çekelim, iyi olan bir değer varsa şayet hala hayatımızda, payımıza düşenlerle ise yetinmeyi bilelim,Ne mutlu sana insanoğlu herseferinde boyundan büyük işler ediniyorsun kendine... Ne mutlu sana...

Yazan-Edibe Toğaç- Deneme'ler hayata dair...