SABAH NAMAZI VE SECCADEM

Mehmet AVCI

Yine gecenin derinliğinde içimde cevabını bulamadığım soruların büyüklüğüyle geceyi küçültmekteydim..Beynim parçalara ayrılıyor.Ayrılan parçalar odamın duvarlarını deliyor,nasibini alan perdeler yırtılıyordu.Karanlığa bakmaya başlıyor yüzüm.Korkmuyorum karanlıktan.Zaten karanlıklar içindeydim.Aydınlıktan kaçmaktaydım.Gün ağarmaya başlayınca içimde korkular çoğalıyordu.Tam bu esnada uzaklardan gelen manevi bir sese teslim oluyordu kulağım.Görünmeyen bir el kaldırıyor beni oturduğum yerden.Abdest almak için dışarı çıktığımda o ses daha yakınlaşıyordu bana.Sabaha namazını değerli kılan,beni yerimden kaldıran bu ezanın gönüllere nakş ettiği duygusal makamı olmalıydı..

Karlı bir havaydı ve sular buz gibiydi.Abdest aldığımda içimin ısındığını hissettim..İlk kez manevi sıcaklığı kitaplardan okumuyor,yaşayarak hissediyordum.İlk kez kendimi ALLAH'a bukadar yakın hissediyordum.Şeytanla giriştiğim onca savaşın ilk kez galibi olmanın haklı gururunu yaşamaktaydım.Tozlanmış seccademi secde etmek için önüme sererken çok heyecanlandım.Aynı heyecanı seccadem de yaşamış olacak ki tatlı bir sohbet başladı aramızda.Seni Cennet'e götürecek yol arkadaşın olmak istiyorum diyordu bana.Hz.Yusuf'un Zeliha kıssasını anlattı bana.Ve iffet abidesi Hz.Meryemin Rabbiyle imtihanını..Muhabbetin hoşuma gittiğini fark etmiş olmalı ki,ardından ''öldükten sonra dirilmeye''inanmayanlar için Ashab-ı kahf'in üçyüzküsür yıl uyutulduktan sonra tekrar uyandırılışını anlattı bana.Beynimin dağılan parçalarının birbir yerine oturmaya başladığını fark edince bu kez Hz. Musa'nın ALLAH'a tam teslimiyetiyle firavun'un sarayında inkara dayalı bir felsefe içinde nasıl korunduğunu ve ALLAH'ın davasını,sarayın ihtişamlı görselliğine terk etmeyişini öğütleyerek anlattı bana....Son sözü:ÖLÜM SENİN PEŞİNDEYKEN SEN NEYİN PEŞİNDESİN..oldu.
Bu anlattıkları karşılığında ona en güzel teşekkür onu secdede başına koymak olurdu ancak..