Ben bir köy çocuğuyum
          Tarlada ırgat
          Dağda çoban
          Anam ak çarşaflı yatakta
          Doğurmamış beni
          Bir petrol lambasının
          Loş ışığında
          Evrene demişim merhaba
          Kap kara çullarla belenmişim
          Bu yüzden bahtım kara
          Okulsuz köyde büyümüşüm
          Elim kalem tutmaz diye
          Ne olur beni horlama          
          Üç beş arkadaş
          Dağda koyun güderdik
          Kara dipli tencerede
          Pişerdi tarhanamız
          Üç beşimize
          Yalnız tahta bir kaşık
          Bir gırtlak savaşı başlardı
          Amansız
          Sürüye kurt dalardı
          Bağıramazdık
          Ağzımız dolu
          Neylersin Ayşe’m
          Gırtlak savaşı bu
          Ben bilmem Ayşe’m
          Kalem tutmayı
          Çatal kaşıkla yemeyi
          Salonlarda
          İki büklüm bükülmeyi
          Kulüplerde sabaha dek
          Kumar oynamayı
          Ben bilirim Ayşe’m
          Tarla sürmeyi
          Dağda koyun gütmeyi
          Ve seni içtenlikle
          Arzuyla sevmeyi
          Ellerim kaba
          Hareketlerim hoyrat
          Aldırma be Ayşe’m
          Gün kavuşunca yanında olmak
          Yaşamların en güzeli
                    
               Özcan NEVRES