|
Huysuz Dede ve Yaramaz Kız
(Yeşim Şahinkaya) 2 Ekim 2006 |
Çocuk |
| |
 Güneşin batmasına yakın, esen lodosla birlikte şımaran dalgalar sahile vurmadan şahlanıyor, sonra sinsice sahile uzanıyor, küçük kızın ayaklarında köpük köpük olup duruluyordu. Küçük kız her dalga gelişinde nefesini tutup sabırsızca o coşkun dalgaların ayaklarında diz çöküşünü çığlıklar atarak karşılıyordu. İleride, banklardan birine iyice kurulmuş dedesi, torunun her çığlık atışında okuduğu gazetenin üstünden tek kaşını kaldırarak kontrol ediyor, sonra tekrar gazetenin satırlarına dalıyordu. Zaman zaman okuduğu satıra sinirlenip elinin tersiyle sayfaya vurup ağzında bir şeyler mırıldanıyordu. Her defasında da kasketini çıkarıp terleyen kafasını mendille siliyordu. Ara sıra başını kaldırıp tepesinde uçan martılara bakıp “Hele bir edin de kafama, bak ben size ne yapıyorum,” deyip etrafına göz gezdiriyordu. Bir yabancı geldiği zaman iyice bir süzüyor, tek tek inceliyor, sakıncalı bir durum olmadığını görünce de gazetesinin satırlarına geri dönüyordu. |
|
|
Ablam
(Yeşim Şahinkaya) 1 Ekim 2006 |
Anı |
| |
 "...Ablam, gün geçtikçe iyice saldırgan olmuş, hatta evdeki eşyalarla yetinmeyip, bizlere ve eve gelen insanlara bile saldırmaya başlamıştı. Annem artık baş edemiyordu. Babam da akşam eve gelince, ağır ellerinde çırpınan ablamın sessizliğiyle iyiden iyiye çıldırıyor, evi savaş alanına döndürüyordu. Ben ise bebeğimle köşeye çekilip, olan biteni anlamaya çalışıyor, korku içinde ağlıyordum. Ama ablam hiç ağlamıyordu!" |
|
|
| Ben size gül kokulu sevdalar, lavanta rengi yaşamlar sunmayacağım... Ben size yanık kokan sevdalar, tütün kokulu yaşamlar sunacağım...
|
|
