|
|
• İzEdebiyat > Öykü > Çocuk |
161
|
|
|
|
|
Birkaç kesik at istersen bileğime. Birkaç yumruk vur mideme. Birkaç kurşun sık şakağıma. Hala ölmüyorsam, yavrumu bekliyorumdur iyileşsin diye.
|
|
162
|
|
|
|
|
Çocuk, büyük bir kan gölünün ortasındaydı.
Askeri literatürde “topuk parçalayan” olarak bilinen bir mayının kurbanı olmuştu. Sağ ayağı bilek hizasından kopmuş ve parçalanan ayaktan oluk oluk kan akıyordu. O kadar çok kan kaybetmişti ki; toprak, kanı aynı hızla yok edemiyordu. |
|
163
|
|
|
|
|
Demek burada ölecekmişim…Ölmeden önceki son sözüm ne olmalı diye düşünüyorum… |
|
164
|
|
|
|
|
Böyle bir çocuk büyütmelisin;gözleri kan kokmayan,sevdiklerini kaybettiğinde bile yaşatan ve hayatın tüm derslerini senden alan,seni taşıyan...İki eli bir ömür yakanda değil de öldüğünde her gün mezarının başında duada olan..İşte böyle bir evlat yetiştirmelisin gözleri kan kokmayan,yüreği kanayıp kanayıp kabuk bağlamayan ve o zaman kendine gerçekten baba diyebilirsin... |
|
|
|
Anasayfa
