Şiir > Yeraltı
üzgün
Öldürmeye Saçlarımdan Başla
“Tanrı en güzel şarkısını banyo fayansında parçaladı. / Ve bir sabah sahile yeşil
karamsar
Asların Paranoyası
Dumanları kulaçlayan bir eskrimin / Keskin bakışlarında son bulacak gece /
nostaljik
Ansız
Hani kurşun gibidir yaşamak demiş o satırlar... / Kurşunu ateşleyen silahlar vardır her
karamsar
Zifte Batmış İnsanlar
Hakarete uğramak hoşumuza gidiyor / Sevilmekten ürküyoruz / Gitgide batıyoruz
karışık
Toprak Kortta Z Raporu
barbara güvenirim. / yaraları ve yara kabuklarını yaratana şükürler olsun /
karamsar
Labarna
Asıl adımı kolay kolay ele vermeyen siyah fötr şapkamın altında / gözlerimi kısıyorum
üzgün
Dünyevi O Hazların
Gözyaşlarımla boğuladuruyorum akşamımda sonumu göremiyorum / Şimdilerde içtensizlikler en büyük eksikliğim
karışık
Çöpe Atılmış Bir 14 Şubat Hediyesi
Uyandım. / Bir daha uyanmamak için Tanrıya dua ederken... /
karışık
Öğürmek Üzre
ben bilirim de sabahın ulviyetini küfürlerimde. / çapaklarımdan anlarım biteni olup
karamsar
Neşter
Vursun şimdi Karacadağ, patlatsın kendini / Bir daha yaksın gönlümün kılcalındaki köylülerimi
olumsuz
Saks ve Bilindik Kimse
belli sahnelerini hayatın, şekilli yerlerini / bilmeli ona göre açık vermemeliyim. öğütlerime
olumsuz
Yüzyılın Yalnız İbnesi İçin;
Derin yerlerine kaçmış bıçak darbeleri / Uyduruk metinlerden seçme mutlu son hikayeleri
