Poker Masası
Ve birbirimize bir süre bakmamaya karar veriyoruz. Dışarıda koşturan çocuklar. Hava daha bir aydınlık kışın. İnsanları izlerken bile ürperiyorum.
Ve birbirimize bir süre bakmamaya karar veriyoruz. Dışarıda koşturan çocuklar. Hava daha bir aydınlık kışın. İnsanları izlerken bile ürperiyorum.
Aşk buydu bence. Sadece ben ve sadece o
Bana yaklaştıkça derine girersin. Kıvrımlarımda geceyi, gündüzü, zorundalıkları keşfedersin ama benim izin verdiğim kadar beni anlayabilirsin....
Tüm tuzaklarımı kaldırdım ayağımın altından. Kapımın kilidini açtım ağır ağır. Bahar temizliğimi yaptım. Güneş doğdu odama, ruhuma.. Artık daha güzel kokuyordu hava. Ve rüzgâr daha yumuşaktı. Yaz geliyordu.
Yokluğuyla baş etmeyi öğrenmiştim. Ama varlığıyla nasıl bahşedebilirdim ki?
Kullandıkları arabalarla kıyaslarlar beyinlerinin emiş gücünü. Bolca alkolle, süspansiyonlarını bozarlar. Hepsinin torku düşüktür, zekâları gibi. Çünkü diğer insanların aksine hayatta kalmak için zekâya ihtiyaçları yoktur. Yeterli mevkileri, lüks arabaları ve paraları vardır.
Nefes alışlarına bile tahammül edemediğim insanların verdiği rahatsızlık için yapabildiğim tek şey, sil tuşuna basmaktan öteye gitmedi.
Yaşanmışlıkların sevişmelerini yaşıyoruz korkarak. Terk edilmişliğin incinmeyisle ürkekçe dokunuyoruz birbirimize. Bağımlılıktan kaçarken bağımsızlık bağımlısı olmuşuz ne yazık.
HAK , AN / Karanlık bir sokakta yürüyorum, / Başım
OLASILIK / Çok alkol aldım yine bu akşam,, / Sadece
Bizler gece bekçileriyiz. İnsanların en hassas zamanlarında en yakın dostları haline gelir , önce sever bedenlerini sakinleştiririz. Sonra en ummadıkları anda ruhlarını bedenlerinden çekip, kayboluruz sabahın ilk ışıklarıyla.
Adım Deniz. Benim çok güçlü bir iradem vardır. Aşık olmam mesela ben. Hatta ağlamayı güçsüzce bulurum. Eskiden çok ağladığımı söylerler ama ben o zamanları hatırlamıyorum. Ben içimdeki öfkeden doğdum. Kendimden oluştum ve şeytanın sihirli nefesi esti saçlarımdan. Benim adım Deniz ve ben hiç yenilmedim. Yenilmeyeceğimde..
Etrafıma bakıyorum herkes yerde gözleri kapalı inliyor. Benim gibi bir kaç insan var hatta koşmaya çalışanını bile görüyorum. Aniden düşüyor yazık. Hemen koşmak akıllıca değil sanırım. Ben düşmeyeceğim.
Yorgunum yapmakta olduğum şeyleri yapmaktan.
Kadın olmaktan yoruldum bugün..
Anladım ki korkak adam sevilmezmiş ve anladım ki hayat geçmişi düşünerek, yürüyen merdivene tersten binmekmiş.
Omuz atmak istiyorum kadınına,erkeğine herkese.
Sandık ki hayat bir savaştı bizim için.Sabahları düşünmekten ağrılarla uyandık.. Nefes alamadık içtiğimiz sigaradan..
Anlamsız hayatım anlamlaşmaya başlıyor yataktan çıkınca. Bugün bırakıyorum seni sevmeyi ve bugün bırakıyorum bu asitli içeceği. Dönmeyeceğim biliyorum..
Sadece seri üretim bir hayat yaşıyoruz, olması gerektiği gibi mükemmel ve tam. İşte o kadar
Ben seri üretim bir hayat yaşıyorum hala evlenmemiş,çocuk yapmamış ve ailesinden nefret eden biriyim..
iSTANBUL, bursa,İstanbul,bursa
pOpüLEr sanat
Tüketiyoruz hepimiz, mutlulukları satın alıyor avucumuza koyuyor yutuyoruz normalmiş gibi.
Hakan Günday