Hangi lahzanın gadrinde kalmışsam
Ruhumun hicran damlalarını sessizce yudumlamayı arzulamışsam
Kendi halimde yâdımla baş başa kalarak umudun yolculuğuna figanımla çıkmışsam
Hıçkırığa kanıp yalnızlığın didarından tutunmak için yüreğimin kanaatine sığındım


Hangi yolu denesem kar etmiyordu
Bir türlü içim içime sığmak bilmiyordu, merakım alıp bir yerlere götürüyordu
Ne nefesim yetişiyor ve ne de figanım halimin perişanlığına çarey-i aşkı sunuyordu
Gün batıyor, seherler çağırıyor, lahzalar ibretin senasıyla elan farkı fark ettiriyordu


Kimi nefes susuyor, kimi nefes gülüyordu
Bilmem ki anlamak için neden tefekkür etmeyi istemiyorlar ve kaçınıyorlardı
Neden ibret almayı, bir ders çıkartmayı arzulamıyorlardı, alay etmek için bakıyordu
Nazar etmenin, nazar gâh olan kalbin, şehre dilmesinden feragat etmeyi istiyorlardı


Ruhumu yoruyor artık nedense bu sualler
Vahdete ihtiyaç duymayan topluluklar, şuradan habersiz olan soluklar ve anlar
Nereye gitsem, hangi meclisi ziyaret etsem içim daralıyor, nakaratlar devam ediyor
Tekdüzelik ruhumu eziyor, içinde bulunduğum gizli esareti resmediyor ve üzüyor


Kuşun kanadını kırmak ne kadar feci
Annenin yavrusunu katletmek hangi duygu için itibar elde etmek için yeterli ve kâfi
Katilin ve caninin, terör estiren insan suretinde ki her nefesin fütursuzlaşan o eşkâli
Satılmışlığın sinelerde mahkûm eden hicranı, hakkı hak bilmeyenin dramlaşan ahını


Nasıl anlamalıyım, tefrikayı unutmalıyım
Siyasallaşmış her satırı, içinden çıkılamayan bin bir hüsranı ve yalan vatları
Kalbimin hangi sahrasında saklayacağım, derinliğin kepazeliğini silip atacağım
Sahip çıktığımız ve efradımız saydığımız apoletlilerin densizliklerini unutacağız


Arz kan ağlıyor, mazlumlar bakıyor
Sırası gelen öne çıkıp atmosfer parkı sakinleri için canhıraş mücadele ediyor
Küresel güçler neyi takip ediyor, milletler topluluğu güya çözüm için uğraşıyor
Kim kimi kandırıyor, içim kan ağlıyor, desiseler niye bir bir ortaya çıkıyor



Mustafa CİLASUN