Sende
Kurtarmak için ter dökme
Kendine bağlamak için bir gayrete de girme

Artık
Gidiyorum işte sessizce
Kalbimin hüznüyle aşkı ne kadar özlesem de

Ruhumun
Hicran damlalarıyla
Hazanın solgun rengiyle, yapayalnız halimde

Sevdaya
Hasretin mısralarını
Nakşederek yazsam da, hissiyatım ağlıyor işte

Gözlerime
Boşalacak yaşlar sökün edince
Nedense utanıyorum kendimce söz etmesem de

Yanan
Sinemde kavrulmak hissedilince
Anlaşılır olmak ne kadar kabil, hislerin renklerinde

Olsun
Fark etmiyor desem de nafile
Hüzün güfteleri bir bir sıralanıyor kendi ikliminde

Neyden
Sudur eden öteler kavlince
Soruyorum bir halime hangi ben göster dilediğince

Nefsim
Mevsimler misali hilkatinde
Onu nizam etmek bir hamiyet işi, hoyratlıktı soyadı

Adı, tadı, kıvamı
Âdemi hakikatteydi anlamı
Lakin layık kulluk hani, maslahatlar sultası ve ne acı

Aşkın ilhamı
Serencamında dizlenen hazzı
Kalbin sarihliğinde kod adı sahibi yeksan olunca hancı

Her misafir
Kendi halinden davacı
Sancı olan, marazlarda ki hulule gelen inkişaf dışlandı



Mustafa CİLASUN