Yüreğimde bir burukluk var
Hüzün sağanakları sinemi burkar, mevsizsiz bir kar suskunluğumu bozar
Sessizliğin dirliğinde ve edebin sahnesinde fersiz gözlerim figan ederek bakar
Merakım artık neye yarar hali fakirliğime kim meylederek ülfetiyle kalbimi yoklar



Kimi zamanlar akmıyor sular
Yalnızlığımı yoklayan esrarlı sağanaklar, sol yanımı ağrıtan kimi sancılar
Bir vakitler beni benden alan hınçlar, asabiyet içinde çırpınışlar ve ne arayışlar
Nerde kaldı haykırışlar, atılan çığlıklar, şimdi refakat ediyor bana fersiz solukalar



Kime baksam içim öyle sızlar
Kaybolan yıllar, ihmal edilen zamanlar aklıma gelir, yüreğimi sessizce burkar
Geriye şimdi ne kalan, heves hangi nefesi kurtardı, keyfiyet hesapsız sanıldı yakar
Herkes gelip gidiyor, bilmem ki neye meylediyor,vakit içinde ki ölüm kimi bekliyor



Güneş yine sessizliğine çekildi
Tıpkı gözlerimde ki takatsizliği bir çırpıda önüme serdi, nefesim müddete seslendi
Hicran ruhuma refaakat etti, kalbimin takati ne kadar sakinleşti,o andan bahsetti
İhmal ettiğim kutlu zamandan hiç söz etmedi ve hazanı her yanımda aşikar eyledi



Babam ve annem çoktan göçtü
Yadettiğim anlar zihnimde belirdi, keder ne kadar pervasızca ruhumu sendeletti
Sanki artık vakit geldi dedi, ayalim gözlerimin önünde belirdi, içim nasılda titredi
Neden bu kadar yabancılık sinemde vardı hani sözü edilen o vuslat dilde mi akaldı




Mustafa CİLASUN