ANNE İŞTE…
Anadolu’da
Soğuk, ıssız bir dağ eteğinde,
Çocuk bir kadın,
Bebeği karnında
Kış günü soğuk havada
Sıkıla sıkıla söylemiş
Sancım var aney!
Çocuk kadın,
Karnında çocuğuyla
Çocuk adamıyla
Yola çıkmış.
Ne soğuk ne de ırak
Ne sancı ne de ölümmüş kafasında
Soluk soluk bakmış geceye
Gece gibi mi gözleri acaba?
Karda kayan kızakta
Dalmış gözleriyle
Teni kar gibi beyaz mı?
Taşırken köylü, onu tipide
En yakın ebeye
Kulağı rüzgarda
Saçlarını düşündü
Acaba ipekle yarışır mı?
Oyuncaklarını düşündü
Yok ki, dedi
gözlerinde nemle
Ya erkekse,
Anne işte,
Aşımız yeter mi yiğit’e?
Ya kızım olursa
Çeker mi çektikleri mi?
Anne işte düşünüyor,
Ölüme beş kala
Anadolu’da…
(Gürsel ÇOLAKOĞLU)