Ey gökyüzünün alyansları siz duyun bu sesimi
Sinem harap, yürek bitap, bir ses etmiyor sevgili
Yalnız siz anlarsınız, biliyorum ki sessiz kalırsınız
Efkâr-ı halimizi, evet sizlerle suskun yâre anlatırız



Yıldırım aşkımı, yakan ar mı hangi anı yaşıyoruz
Ani bir vakitte olacak bir iş miydi mantığı anıyoruz
Direnmesinde ne haklıymış, öyle diyor aşkı tanıyan
Aşkın kıvamımdan bihaber olan o sevgili bir gülizar



Tacir değilim, sanatçı hiç değilim ki ben biçareyim
Açıkça haykırıyorum ey ahali bilin ki ne seviyorum
Küllenen ateşi kora dönüştüren anı merak ediyorum
Eğer bu aşk değilse, evet ben insan değilim diyorum



Bir final mi bu an, mantığın katresini elbet arayalım
Anılan mahlûkat-ı hayvaniye değil insan anlayayım
İnsanın kalbinde zuhur eden, sineyi fetheden bir aşkı
Kim bilir, nasıl bir tahayyülle esininden faydalanalım



Bırak zaten perişanım, ben kendi halinde bir insanım
Anlamam mantıktan, her türlü zanaattan, biçareyim
Ne yapar, yargılarsın ki hadsizlikti, yüreğime yanarım
Anlamam ki denizden, geceden, meşkten bir ahenkten



Ah yar sen bizar olma, yeter ki sen bari biraz solma
Bir dosttun, engin tavsiyelerine gark oldum, soldum
Yürek neymiş demeliyim, şiire süresiz ara vermeliyim
Çekilmeliyim melalime, kalbime çeki düzen vermeliyim





Mustafa CİLASUN